Karolina Czajecka Jan Kochanowski należy do czołowych twórców epoki polskiego oraz europejskiego renesansu. Polski poeta, tłumacz, a także sekretarz Zygmunta Augusta odegrał niebywałą role w kształtowaniu polskiego języka literackiego.
Adam Mickiewicz, polski poeta, przez wielu uważany za jednego z najwybitniejszych polskich twórców poezji. Obok Juliusza Słowackiego i Ignacego Krasińskiego jest czołowym przedstawicielem epoki romantyzmu.
Julian Przyboś to polski poeta, prozaik, a także eseista. Jego działalność artystyczna przypada na XX wiek. Przyboś należał do Awangardy Krakowskiej – grupy literackiej, która prężnie działała przy krakowskim czasopiśmie „Zwrotnica”, redagowanym przez Tadeusza Peipera.
Julian Przyboś to polski poeta, eseista oraz tłumacz, prężnie działający twórczo w XX wieku. Uważany jest za czołowego przedstawiciela Awangardy Krakowskiej – grupy literackiej, działającej przy krakowskim czasopiśmie „Zwrotnica”, która funkcjonowała w latach 1922-1927.
Wisława Szymborska jest polską poetką i eseistką, nagrodzoną Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w roku 1996, za całokształt działalności twórczej.
Wiersz Campo di Fiori pochodzi z tomu „Ocalony”, który wydany został w 1945 roku. W lirycznym porównaniu poeta stawia koło siebie włoski plac targowy Campo di Fiori oraz warszawskie getto. Czynnikiem spajającym oba krajobrazy jest obojętność ludzi, nie zważających na cierpienie niewinnych.
Bolesław Leśmian to czołowy przedstawiciel literackiej epoki dwudziestolecia międzywojennego, poeta, prozaik, a ponadto krytyk muzyczny. Często uznawany jest za najoryginalniejszą i najbardziej skrajną indywidualność literacką XX wieku.
Adam Mickiewicz to bezsprzecznie jeden z czołowych przedstawicieli polskiej literatury, przez wielu uważany za najważniejszego polskiego poetę wszechczasów. Jego nazwisko szeroko znane jest poza granicami kraju.
Bolesław Leśmian to polski poeta żydowskiego, który uchodzi za czołowego przedstawiciela epoki literackiego dwudziestolecia międzywojennego. Uznawany jest za najoryginalniejszą i najbardziej skrajną indywidualność polskiej literatury XX wieku.
Jan Kasprowicz to jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski. Jego dzieła charakteryzują niezwykły naturalizm, a także ekspresjonizm – co doskonale widoczne jest w jego twórczości. Kasprowicz był prekursorem nowoczesnego wiersza wolnego.
