Maria Machowska Edward Stachura to polski literat urodzony w 1937 roku. Jego twórczość określa się, jako „ życiopisanie”, ponieważ w swych utworach zawierał prawdy dotyczące relacji międzyludzkich, codzienności, życia społecznego. „Człowiek człowiekowi” jest jednym z wierszy Stachury, ukazującym właśnie wspomnianą tematykę.
Czesław Miłosz to polski laureat literackiej Nagrody Nobla, z 1980 roku. Był wybitnym poetą, eseistą i prozaikiem. Wiersz „Zaklęcie” jego autorstwa, pojawił się w tomiku „Miasto bez imienia” z 1969 roku. Demaskuje i wytyka przywary społeczeństwa, a także niesie refleksje na temat zachowań ludzkich.
Wiersz „Rzecz Czarnoleska” autorstwa Juliana Tuwima, pochodzi z tomiku, o tym samym tytule, który ukazał się w 1929 roku. Jego autor jest jednym z najpopularniejszych poetów polskich, dwudziestolecia międzywojennego. Był także współzałożycielem słynnej grupy literackiej „Skamander”.
Utwór „Ex libris” Wiktora Gomulickiego pochodzi z tomiku „Światła” z 1919 roku. Tytuł z łaciny oznacza „z książek”, nazywamy tak najczęściej ozdobny znak własnościowy, wskazujący na właściciela książki. Może być to artystycznie wykonana kartka z grafiką lub znak utrwalony za pomocą stempla.
Wisława Szymborska należy do grona najpopularniejszych polskich literatów. Była laureatką Nagrody Nobla w 1996 roku. Tworzyła wybitne i bardzo znane dziś utwory. „Radość pisania” z tomiku „Sto pociech”, jest wierszem autotematycznym, ponieważ autorka opowiada w nim o swoim podejściu do twórczości.
„Król olch” jest balladą niemieckiego poety Johanna Wolfganga Goethego, która doczekała się tłumaczenia w wielu językach świata, w tym po polsku. Łączy w sobie świat realny, ze światem fantazji. Utwór powstał w 1782 roku i jest częścią większej ballady operowej pod tytułem „Die Fischerin”.
Kazimierz Wierzyński to znany polski literat, który tworzył w XX wieku. Był współpracownikiem czasopisma Skamander, wchodził również w skład grupy literackiej o tej samej nazwie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wniósł powiew świeżości, pisząc o radości z życia, co widać między innymi w wierszu „Zielono mam w głowie”, który ukazał się w tomiku „Wiosna i wino” z 1919 roku.
„Bogurodzica” jest pieśnią nieznanego autora. Przez lata pełniła funkcję hymnu narodowego. Jej powstanie datuje się na koniec XIII lub początek XIV wieku. Jest to najstarsza znana, polska pieśń religijna.
„Lament świętokrzyski” nieznanego autora, to pieśń religijna, która skupia się na przeżyciach Matki Boskiej. Utwór powstał w XV wieku i tuż obok ”Bogurodzicy”, stanowi przykład polskiej liryki średniowiecznej. Swój tytuł zawdzięcza temu, że jej tekst był spisany oraz przechowywany, przez jednego z zakonników, benedyktyńskiego klasztoru na Łysej Górze.
Wisława Szymborska to niezwykle znana poetka, nie tylko w Polsce, ale również za granicą. W 1996 roku zdobyła nawet Literacką Nagrodę Nobla. Często podejmowała tematy przyziemne, ale przedstawione w wyjątkowy sposób. Chociaż nie używa skomplikowanej formy, ani trudno zrozumiałych słów, to skłania do refleksji i zachwyca.
