W dziele „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanna Krall w rozmowie z Markiem Edelmanem opisuje ludzi, którzy nie ugięli się wobec zła. Mowa o powstańcach z getta warszawskiego, którzy postanowili godnie zginąć, zamiast dać się zagonić nazistom do transportu. Edelman przywołał także wiele opowieści o ludziach, którzy w tamtych strasznych chwilach pozostali dobrzy, jak lekarka, która podzieliła się cyjankiem z obcymi dziećmi, by podarować im lepszą śmierć. Dzieło to jest dowodem na to, że nawet w najgorszych chwilach, w obliczu niekończącej się nienawiści, ludzie potrafią znaleźć sobie siłę, by się temu aktywnie przeciwstawiać i wspierać się nawzajem.
„Makbet” także pokazuje ludzką postawę wobec zła. Dla głównego bohatera i jego żony okazało się ono być drogą do objęcia władzy. Makbet usłyszał przepowiednię według której miał być królem Szkocji. Za namową żony zabił więc aktualnego władcę i zajął jego miejsce. Uległ więc pokusie i dopuścił się zbrodni. Nie cieszył się jednak długo swoją pozycją, ponieważ jego rządy szybko zakończyły się. Makbet uległ więc złu i szybko tego pożałował. Popadł w obłęd, a jego żona odebrała sobie życie. Jest to więc przykład tego, że uleganie złu i jego podszeptom ma fatalne konsekwencje i nie prowadzi człowieka do niczego dobrego, a jedynie może sprowadzić na niego klęskę i śmierć.
