Motyw samotności
W “Małym Księciu” poruszony został także motyw samotności. Mały Książę, przed pojawieniem się róży, żył na swojej planecie całkiem sam. Z tego powodu, gdy pojawiła się ona w jego domu, nie potrafił nawiązać z nią poprawnej relacji. Chłopiec był tak przyzwyczajony do samotności, że mimo chęci nie potrafił się odnaleźć w nowej sytuacji i ostatecznie uciekł ze swojego domu w samotną podróż. Jest to przykład tego, że samotność potrafi czasami zawładnąć ludzkim życiem, a związki i relacje z innymi osobami nie zawsze i nie każdemu przychodzą naturalnie. Potrzeba czasu i wysiłku oraz nauki tego, czego potrzebują inni, by przełamać bariery i móc cieszyć się towarzystwem innych.
Motyw śmierci
Motyw śmierci został ukazany w powieści bardzo łagodnie. Mały Książę, by powrócić na swoją planetę, do róży, daje się ukąsić wężowi. Narrator ciężko przechodzi przez tę sytuację i ma problemy z pogodzeniem się z odejściem chłopca. Śmierć jest jednak ukazana jako coś, co się zdarza i jest obecne na świecie. Dotyka ona każdego. Dodatkowo autor opisał ją w sposób sugerujący, że śmierć to po prostu wyzwolenie z ograniczeń, jakie nakłada na człowieka jego ciała oraz otaczający go świat. Ci, którzy pozostają żywi, powinni to zrozumieć i zaakceptować taką kolej rzeczy, śmierć czeka bowiem każdego.
Motyw wyobraźni
Przy pomocy motywu wyobraźni autor powieści opisał zderzenie się świata dorosłych ze światem dziecka. Dzieje się to podczas spotkania na pustyni dorosłego pilota i Małego Księcia. Światy te różnią się od siebie – dorośli skupiają się na banalnych, codziennych sprawach takich jak biznes czy pieniądze, natomiast dzieci z pomocą wyobraźni widzą i czują głębiej. Ukazane jest to na przykładzie ilustracji kapelusza, który tak naprawdę jest wężem, który połknął słonia. Dostrzec to mogło tylko dziecko przy użyciu wyobraźni i wrażliwości, które są jego udziałem i nie są już dostępne dorosłym.
