Jedną z wielu aktywności, jakie ludzie chętnie podejmują w ciągu swojego życia, jest podróżowanie. Może mieć ono różny cel. Czasami wiąże się ono z chęcią odkrywania nowych miejsc, w innym przypadku człowiekiem kieruje potrzeba handlu i zarobku.
Człowiek od zawsze związany był z przyrodą – znajdował z niej schronienie, żywił się jej darami, czcił ją i żył na jej łonie. Nie można się zatem dziwić, że ludzie są ściśle związani z naturą. Zwłaszcza było to od zawsze widoczne w warstwie ludowej, gdzie przyroda miała też ogromny wpływ na wierzenia czy tradycje.
Przyroda jest bardzo ważnym aspektem w życiu człowieka i pełni w nim wiele ról. To właśnie ona dostarcza ludzkości większości pożywienia, na jej łonie można wypoczywać, zachwycić się jej pięknem, a jednocześnie bywa dla człowieka też śmiertelnym zagrożeniem.
Ajudah to osiemnasty, ostatni sonet z cyklu Sonety Krymskie. Wieńczy on dzieło i znacznie różni się od poprzednich utworów. Przede wszystkim podmiot liryczny w postaci wędrowca jest całkowicie odmienną osobą.
Góra Kikineis to szesnasty sonet z cyklu Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Utwór ten powstał najprawdopodobniej w oparciu o liczne podróże i spacery w okolicy Góry Kikineis.
Pielgrzym to czternasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Najprawdopodobniej został on zainspirowany wejściem na szczyt Czatyrdahu przez poetę.
Czatyrdah to trzynasty w kolejności sonet pochodzący z cyklu Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został on zainspirowany najpewniej widokiem góry podczas podróży Adama Mickiewicza po półwyspie Krymskim. Masyw rozciąga się od Symferopola aż po Ałusztę – miasto, któremu autor poświęcił poprzednie dwa sonety.
Ałuszta w nocy to dwunasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został zainspirowany nocnym zwiedzaniem w Ałuszty – miasta położonego na wybrzeżu półwyspu Krymskiego, u podnóża Gór Krymskich.
Ałuszta w dzień to jedenasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został on zainspirowany zwiedzaniem przez poetę Ałuszty – nadmorskiego miasta na półwyspie Krymskim.
Bajdary to dziesiąty w kolejności sonet w zbiorze Sonety Krymskie, który został zainspirowany podróżą Mickiewicza po półwyspie Krymskim.
Mogiły haremu to dziewiąty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie Adama Mickiewicza. Podtytuł Mirza do Pielgrzyma świadczy o powrocie podziału na role, który pojawił się już w poprzednim utworze – Widok gór ze stepów Kozłowa. Tym razem to Mirza, tatarski przewodnik podróżnika po półwyspie Krymskim, jest osobą mówiącą w wierszu.
Grób Potockiej to ósmy w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Jest on niejako kontynuacją opisu ruin Bakczysaraju.