Co skłania człowieka do podróżowania? Omów zagadnienie na podstawie Mitologii Jana Parandowskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Autor: Marta Grandke

Jedną z wielu aktywności, jakie ludzie chętnie podejmują w ciągu swojego życia, jest podróżowanie. Może mieć ono różny cel. Czasami wiąże się ono z chęcią odkrywania nowych miejsc, w innym przypadku człowiekiem kieruje potrzeba handlu i zarobku. Niektórzy podróżują, by odpocząć od codzienności, jeszcze inni chcą od czegoś uciec. Podróżują także ludzie, którzy opuścili swój kraj z powodów politycznych. Podróżowanie zabiera wiele miejsca w literaturze. Od początku jej istnienia ludzie używają dzieł jako sposobu na podzielenie się swoimi odczuciami wobec podróży, planami czy motywacjami. W tekstach kultury można znaleźć wiele przykładów powodów, dla których ludzie wyruszają w podróż. Jest to widoczne w takich dziełach jak „Mitologia” Jana Parandowskiego, „Kordian” Juliusza Słowackiego, „Sonety krymskie” Adama Mickiewicza czy „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego.

„Mitologia” Jana Parandowskiego ukazuje mitologię grecką i losy bogów, herosów i tytanów. Bardzo często wyruszali oni w podróż, by odnaleźć sławę i chwałę. Czasami na końcu ich drogi znajdowało się monstrum, które należało pokonać. Podróżował na przykład Herakles, kiedy musiał wykonać dwanaście swoich prac, które były jego pokutą za śmierć bliskich. Podróżował także Jazon, udając się po złote runo. Jak widać, do podróżowania ludzi w tamtych czasach skłaniały różne rzeczy. Mogli mieć oni zadanie do wykonania, zlecone im przez samych bogów. Czasami pożądali oni sławy, jaką mogli zyskać poza domem, ponieważ świat był usiany niebezpieczeństwami i potworami. Bardzo często do brania udziału w wyprawach motywowała ich także chęć poznania tego, co nieznane i ukryte za horyzontem. Ludzie w starożytnej Grecji nie różnili się więc pod tym względem od współcześnie żyjących osób.

W podróż udał się także Kordian – główny i tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego. Zrobił to po tym, jak wydobrzał po próbie samobójczej, spowodowanej złamanym sercem i odrzuconą miłością. Kordian wyrusza w podróż, by wydobrzeć i zmienić swoje otoczenie. Jednak ostatecznie ta podróż ma dla niego zupełnie inną wartość. W jej trakcie Kordian naprawdę zaczyna poznawać świat i uczy się o tym, jak niegodziwa potrafi być ludzka natura. Wnioski te powodują, że chłopak uczy się, że ludźmi rządzą tak naprawdę pieniądze i prymitywne instynkty. Jego podróż wieńczy pełne przeobrażenie się Kordiana z młodzieńca w dojrzałego człowieka. Podróż odmienia go pod każdym względem.

O podróży opowiadają także „Sonety krymskie” Adama Mickiewicza. Napisał je, kiedy musiał przebywać na Półwyspie Krymskim, ponieważ z powodów politycznych nie mógł znajdować się w Polsce. Jego wiersze opisują więc piękno napotkanych krajobrazów i zachwytu nad ich egzotyką, ale są także zapisem głębokiej tęsknoty za ojczyzną. Mickiewicz wyruszył w podróż z powodów politycznych i da się to odczuć w jego utworach opublikowanych w zbiorze sonetów. Na każdym kroku obce krajobrazy czy zabytki przypominają autorowi o tym, co utracił, ponieważ przeciwstawiał się zaborcy.

Podróż odbywa się także w powieści „Przedwiośnie”. Do właśnie odrodzonej Polski kierują się Seweryn i Cezary Baryka, do tej pory żyjący w Rosji. Seweryn namawia syna na tę podróż, ponieważ chce zobaczyć swoją właśnie odzyskaną ojczyznę. Do podróży motywuje go więc patriotyzm i miłość do ojczyzny, którą utracił dawno temu. Cezary z kolei udaje się do Polski ze względu na ojca, ponieważ sam nie jest przywiązany do ojczyzny, której nigdy nie widział.

Motywacje do podróży mogą być różne, o czym świadczą przytoczone przykłady z literatury. W jej trakcie za to człowiek może odkryć rzeczy, które często są bardzo zaskakujące i niespodziewane.

Dodaj komentarz