Odprawa posłów greckich – streszczenie

Autor: Marcin Puzio

„Odprawa posłów greckich” jest tragedią napisaną przez Jana Kochanowskiego na przełomie lat 60. i 70. XVI wieku. Pierwsze wystawienie sztuki miało miejsce w Jazdowie pod Warszawą 12 stycznia 1578 roku. Dramat opowiada o wydarzeniach sprzed wojny trojańskiej, gdy wśród Trojańczyków trwają narady na temat odesłania Heleny. Ścierają się tutaj racje Antenora (chcącego dobra ludu) oraz Parysa, który jest gotowy iść na wojnę, aby tylko nie stracić kobiety. Tragedia wpisuje się w założenia renesansowe o tematyce (mit trojański) oraz formie nawiązującej do tradycji antycznej. 

Odprawa posłów greckich – streszczenie krótkie 

Tragedia Kochanowskiego stanowi rozwinięcie mitu trojańskiego. Akcja rozgrywa się na chwilę przed wybuchem wojny, gdy król Priam wraz z radą królewską ma zdecydować o losie Heleny, żony Menelaosa. Aleksander, zwany również Parysem postanawia przekupić doradców ojca, aby zagłosowali za pozostawieniem Heleny u jego boku. Mężczyzna dokonał porwania w sposób haniebny, podczas wizyty u króla Sparty. Antenor jest uosobieniem rozsądku, polityk myśli długodystansowo. Potrafi przewidzieć konsekwencje działania Parysa, nie chce, aby jego kaprys doprowadził do wojny. Królewicz próbuje także go przekupić, jednak okazuje się to niemożliwe. Helena boi się o swój los, co zostaje ukazane podczas rozmowy ze służącą. Rozważa, czemu życie składa się głównie z cierpień. Przychodzi do niej poseł grecki, który przedstawia jej relację z obrad. Stąd odbiorca poznaje argumenty Parysa — przeznaczenie Heleny dla niego przez Wenus (Afrodytę), podobne postępowanie Greków z jego ciotką, Helojsyną. Antenor próbuje przemówić zgromadzonym do rozsądku przez pokazanie, jak haniebny był czyn Aleksandra, co początkowo ich przekonuje. 

Gdy posłowie zostają odprawieni, opanowuje ich gniew i ruszają po wojsko, z którym przyjeżdżają niedługo później. Antenor próbuje jeszcze raz zmienić decyzję króla, jednak nie udaje się to. Mówi mu o wojnie, która nadejdzie, a prawdopodobnie zniszczy Troję bez odpowiednio dużego wojska, by sprostać Grekom. Nawet katastroficzna wizja Kasandry (córka króla otrzymywała wizję od Apollina) na temat zburzenia miasta i śmierci jej bohaterów nie sprawia, że chce on rozważyć oddanie Heleny Menelaosowi. 

Mężczyzna lekceważy słowa córki i prawego polityka. Dopiero gdy rotmistrz zdaje mu relację na temat ataku Greków i zajęcia przez nich pozycji na skraju polis, Priam zaczyna zdawać sobie sprawę z realności zagrożenia atakiem. Nie cofa się jednak przed niczym, choć więzień potwierdza, że zwrot Heleny doprowadzi do odwrotu. Decyduje się on na wojnę, lekceważąc proroctwo Kasandry. Antenor postanawia jednak walczyć o wolność, choć zdaje sobie sprawę, że wszystko musi zakończyć się katastrofą i zburzeniem miasta. 

Odprawa posłów greckich – streszczenie szczegółowe 

Dedykacja

Kochanowski poświęca utwór Janowi Zamoyskiemu, który był jego mecenasem. Sztuka została początkowo wysłana do hetmana, aby ocenił jej wartość. Czarnoleski artysta tłumaczy się także, dlaczego nie wziął pod uwagę notatek, które wysłał mu Zamoyski. 

Prolog

Antenor wygłasza wprowadzenie do wydarzeń dramatu. Krytykuje zachowanie Aleksandra (zwanego również Parysem), który podczas pobytu w Sparcie na dworze Menelaosa, porwał jego żonę, Helenę. Mówiący wskazuje, że sytuacja jest tragiczna dla ludu Troi, ponieważ syn Priama prawdopodobnie nie ustąpi, zaślepiony własnym interesem. Parys próbuje także przekupić Trojańczyków zasiadających w radzie królewskiej, aby głosowali zgodnie z jego wolą. Antenor również otrzymał propozycję łapówki, jednak traktuje on bardzo poważnie swoją funkcję i nie daje wywrzeć na sobie presji. Krytykuje także tych, którzy nie oparli się złotu Aleksandra.

Epeisodion I

Parys próbuje przekonać Antenora do głosowania przeciw interesowi greckich posłów. Ten jednak odmawia, ponieważ dla niego najważniejsze jest dobro ludu Trojańskiego. Aleksander wścieka się i próbuje przekonać go, odwołując się do ich przyjaźni, którą w ten sposób zdradza. Polityk nie daje się jednak w ten sposób podejść. Zwraca uwagę, że dobry przyjaciel niekoniecznie zawsze zgadza się z tym, co mówi druga osoba. Poza tym, jako polityk potrafi oddzielić prywatny interes od dobra całego kraju. Mężczyźni kłócą się, żadnemu nie udaje się przekonać drugiego.

Stasimon I

Stasimon rozpoczyna śpiew chóru. Pieśń stanowi ubolewanie nad lekkomyślnością młodych. Upierają się i zaparcie bronią własnych racji, nawet gdy wszyscy mówią im, że się mylą. Nie są oni tak rozsądni, jak osoby dojrzałe. Teraz przez wzgląd na własne kaprysy, Parys jest gotowy poświęcić kraj, by zostawić przy sobie Helenę.

Dodaj komentarz