Jan Kasprowicz jest wybitną polską postacią literacką. Tworzył w czasach modernizmu i Młodej Polski. Na jego twórczość ogromny wpływ miały traumatyczne przeżycia i młodość. Urodził się i wychował w chłopskiej, ubogiej rodzinie, jako jeden z kilkanaściorga dzieci.
Jan Kasprowicz uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów Młodej Polski oraz modernizmu. Był najstarszym z czternaściorga rodzeństwa, pochodził z ubogiej chłopskiej rodziny, doświadczył zatem ciężkiej pracy, biedy, a mimo trudów zdobył świetne wykształcenie. Na jego płodność literacką i poruszaną tematykę miały wpływ również inne trudne doświadczenia życiowe, między innymi trzy nieudane małżeństwa, problemy z prawem i sądzenie w procesie przeciwko socjalistom, czy emigracja.
W dawnych czasach funkcjonowały w społeczeństwie różne grupy, a jedną z nich było rycerstwo. Przynależenie do tego stanu łączyło się z stosowaniem się do zasad konkretnego kodeksu moralnego, zwanego jako etos rycerski. Był to zestaw zasad i wartości, które musiały być przestrzegane przez każdego rycerza. Pojawił się on w średniowieczu i funkcjonował zarówno w czasach pokoju, jak i wojny.
Miłość to jedno z najsilniejszych uczuć, jakich w swoim życiu może doświadczyć człowiek. Wzbudza ona wiele pozytywnych i negatywnych emocji, potrafi dodać skrzydeł lub ściągnąć człowieka na samo dno. Ma ona wiele definicji, jednak właściwie trudno jest uchwycić jej prawdziwą naturę i dobrać uniwersalne słowa oddające to, czym ona jest.
Tam, gdzie jest zbrodnia, musi też być i kara. Jest to prawda znana ludzkości praktycznie od początku jej istnienia. Temu zagadnieniu wiele refleksji poświęcają różni filozofowie, stanowi ono także podstawę różnych systemów prawnych.
Jedną z wielu aktywności, jakie ludzie chętnie podejmują w ciągu swojego życia, jest podróżowanie. Może mieć ono różny cel. Czasami wiąże się ono z chęcią odkrywania nowych miejsc, w innym przypadku człowiekiem kieruje potrzeba handlu i zarobku.
Życie po śmierci jest tematem, który od zawsze fascynował ludzkość. Tworzyła ona sobie różne wizje tego, co dzieje się z człowiekiem, który zmarł – czy istnieją zaświaty, jak one wyglądają i jak trzeba żyć, by zasłużyć na wieczną nagrodę.
Jednym z najbardziej docenianych aktów dobroci, na jaki może dobrowolnie zdobyć się jeden człowiek dla drugiego, jest poświęcenie się. Ma ono wiele twarzy. Może być oddaniem kanapki głodnemu bliźniemu, opieką nad porzuconym dzieckiem czy oddaniem za kogoś życia. Ludzie często poświęcają się w imię ideałów, jakichś wyższych wartości, by ostatecznie całej społeczności żyło się lepiej.
Przeciwności losu to coś, z czym zmaga się w ciągu życia każdy człowiek, mimo iż wszyscy życzą sobie, by było ich jak najmniej. Są one jednak nieodłączną częścią ludzkiego losu i mają wiele twarzy. Przeciwności nie są sprawiedliwe.
Filozof Leibniz stwierdził kiedyś, że człowiek żyje w najlepszym z możliwych światów. Dzieje się tak ponieważ, gdyby Bóg wiedział, że możliwe są lepsze rozwiązania, to z pewnością by z nich korzystał. Leibniz zajmował się w filozofii zagadnieniem teodycei, czyli próbą pogodzenia istnienia dobrego i miłosiernego Boga ze złem pojawiającym się na świecie.
