Henryk Sienkiewicz to jeden z najbardziej znanych polskich twórców, który działał w epoce pozytywizmu. Jego najgłośniejsze dzieła to Trylogia pisana ku pokrzepieniu serc w trudnych czasach. Sienkiewicz stworzył jednak więcej powieści, a wśród nich popularnością cieszy się „Quo vadis”. Po raz pierwszy tekst został opublikowany w roku 1896 i początkowo wydawany był w odcinkach w warszawskiej „Gazecie Polskiej”.
Marek Winicjusz powraca do Rzymu. Petroniusz przyjmuje u siebie swojego siostrzeńca, czyli Winicjusza. Marek wyznaje Petroniuszowi, że zakochał się w Ligii. Petroniusz chce pomóc siostrzeńcowi w zdobyciu ukochanej.
Jedną z najbardziej znanych powieści Henryka Sienkiewicza wciąż pozostaje „Quo vadis”. Zabiera ona czytelnika do starożytnego Rzymu, do czasów cezara Nerona oraz początków pierwszych chrześcijan. Głównym bohaterem dzieła jest bogaty patrycjusz imieniem Marek Winicjusz, który jest niezwykle ciekawą osobą ze względu na przemianę wewnętrzną, jaką przechodzi. Marek Winicjusz to postać dynamiczna, zmienia się z typowego obywatela Rzymu w jednego z pierwszych chrześcijan.
Różnego rodzaju widzenia od początku istnienia literatury odgrywały w różnych tekstach znaczącą rolę w tworzonych przez autorów tekstach. Często służyły one jako wizualizacja nieuświadomionych pragnień i lęków bohaterów, z których nie zdawali sobie sprawy w stanie przebudzenia. Sny mogą spełniać także rolę wizji, zsyłanych przez różnego rodzaju bóstwa, odpowiadające postaciom ich dalsze działania, lub mające profetyczny charakter widzenia, dzięki którym przyszłość odsłania się przed wybranymi osobami.
Miłość ma różne oblicza. Może być wspaniała i motywująca i sprawiać, że człowiek czuje się świetnie, a nawet staje się lepszym człowiekiem. Jednak jednym z najpopularniejszych obrazów tego niezwykłego uczucia jest przede wszystkim miłość nieszczęśliwa, łamiąca serce i napotykająca liczne trudności na swojej drodze.
Człowiek w swoim życiu bywa stawiany przed różnymi wyborami. Często musi opowiedzieć się, czy będzie działał w swoim prywatnym interesie czy może jednak opowie się po stronie dobra ogółu. Czasami te dwie kwestie wykluczają się wzajemnie i prywatne szczęście danego człowieka nie jest w stanie koegzystować z dobrem całej społeczności.
Dziś bajki kojarzą się przede wszystkim z kolorowymi animacjami w kinie lub w telewizji, ale ich korzenie sięgają znacznie głębiej. Są one gatunkiem literackim znanym już w starożytności. Charakteryzują się one morałem i dydaktycznym przesłaniem, ponieważ z ich lektury czytelnik miał wynieść konkretne wnioski i zastosować je w swoim życiu.
Miłość to jedno z najbardziej tajemniczych spośród ludzkich odczuć. Objawia się zazwyczaj bardzo silnymi emocjami, mogą one być pozytywne lub negatywne. Miłość potrafi człowieka uskrzydlić i dodać mu motywacji do działania lub zniszczyć całe jego życie i sprowadzić go na dno, jeśli jest nieszczęśliwa.
Tragizm w literaturze ma historię sięgającą starożytnej Grecji. To właśnie Grecy jako pierwsi stworzyli sztuki teatralne znane jako greckie tragedie. Ich bohaterowie z góry byli skazani na porażkę, co stanowi główną istotę tragizmu. Motyw bohatera tragicznego pojawiał się również w innych epokach literackich, zarówno w polskiej, jak i obcojęzycznej literaturze. Czym charakteryzuje się tragizm w literaturze? Jakie są jego przykłady?
Bolesław Prus w swojej powieści realistycznej zatytułowanej „Lalka” ukazał społeczeństwo drugiej połowy XIX. Każda z jego postaci reprezentowała sobą konkretną grupę społeczną, ale równocześnie autor nadał im wiele indywidualnych cech.
