Człowiek nieustannie snuje marzenia o miejscu pełnym szczęścia, spokoju i dostatku, w którym wszyscy czuliby się dobrze i nie sięgały tam żadne zagrożenie. Zrodziło to w literaturze motyw arkadii – ziemskiego raju, krainy szczęśliwości, która została przez ludzkość utracona.
W życiu człowieka pojawia się wiele silnych emocji, które mają na niego znaczący wpływ. Jednym z nich jest tęsknota. Może mieć ona różne źródła – tęskni się za ukochaną osobą, za zmarłymi bliskimi, za zwierzętami, za ojczyzną, gdy przebywa się poza jej granicami, a nawet za ulubionymi rzeczami, które się w jakiś sposób utraciło.
Tradycja to coś, czym szczyci się chyba każdy kraj na świecie. Można w niej znaleźć obyczaje, reguły, zasady czy wspomnienia związane z historią danego obszaru, kultywowane od lat i przekazywane kolejnym pokoleniom. Wiele osób widzi w tradycji i w jej kontynuowaniu wartość samą w sobie i pielęgnuje dawne zwyczaje, które powstały często przed wiekami.
Idealizacja rzeczywistości to zjawisko, które towarzyszy wielu osobom i znane jest już od wieków. Ludzie lubią nadawać wydarzeniom, ludziom czy też przedmiotom cechy, których te nie posiadają tak naprawdę i wyobrażać sobie, że są lepsze niż ma to faktycznie miejsce.
Julian Przyboś to polski poeta, który rozpoczął swą twórczość w latach 20tych XX wieku. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Awangardy Krakowskiej. Twórczość tej grupy literackiej charakteryzowała się między innymi ekonomicznością języka poetyckiego, katastrofizmem, eksprezjonizmem poetyckim, budowaniem obrazu będącego ekwiwalentem uczuć.
Jedną z największych tajemnic, które człowiek napotyka w swoim życiu są kwestie związane z religią, metafizyką oraz z istnieniem Boga. Na przestrzeni wieków ludzkość tworzyła różne religie, mity i opowieści o stworzeniu świata, a zjawiska, których nie potrafiła pojąc, tłumaczyła sobie istnieniem siły wyższej, tworzono całe panteony różnorakich bóstw.
Kazimiera Iłłakowiczówna była polską, wszechstronnie uzdolnioną literatką i tłumaczką. Jej twórczość obejmuje aż trzy okresy literackie : Młodą Polskę, dwudziestolecie międzywojenne oraz literaturę współczesną.
Jedną z wielu motywacji, które popychają ludzi do działania, jest ambicja. Definiowana jest ona jako cecha charakteru, która popycha ludzi do stawiania sobie wyzwań i pokonywania trudności w życiu. Potrafi ona prowadzić ich do niezwykłych osiągnięć i do odkrywania nowych miejsc, ale potrafi być także zgubna i chorobliwa.
Dom – to miejsce, które budzi skojarzenia w każdym człowieku. Mogą one być pozytywne i odnosić się do poczucia bezpieczeństwa, rodziny, miłości i spokoju, ale także mogą budzić skojarzenia z cierpieniem, bólem i zagrożeniem. Dom jest pojęciem, które budzi emocje niemal w każdym człowieku. Czasami może być on wspaniałą willą, w której ludzie są nieszczęśliwi, a czasami jest to niewielka chatka pełna radości.
Staś i Nel to bohaterowie przygodowej powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowanej „W pustyni i w puszczy”. Zostają oni uprowadzeni przez mahdystów i zabrani do ich proroka, mieli także służyć jako okup, by wymienić dzieci za rodzinę Smaina i Fatmy, czyli ciotecznej siostry Mahdiego. Staś i Nel w związku z tym przemierzali kontynent afrykański i odwiedzili kilka miast. Jednym z nich było El-Fajum, czyli miejscowość położona stosunkowo blisko Kairu.
Staś Tarkowski to jeden z dwójki głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowanej „W pustyni i w puszczy”. Jest on młodym, czternastoletnim chłopcem, który wraz z przyjaciółką, ośmioletnią Nel Rawlison, został uprowadzony przez mahdystów, by wymienić ich na rodzinę jednego ze zwolenników proroków Mahdiego. Staś następnie uwolnił siebie i Nel z niewoli i razem rozpoczęli długą wędrówkę przez Afrykę, w trakcie której spotkało ich wiele niebezpieczeństw.
„W pustyni i w puszczy” to przygodowa powieść młodzieżowa, a jej autorem jest Henryk Sienkiewicz. Opisał on w niej wydarzenia, w których udział brała dwójka dzieci, czternastoletni Staś Tarkowski i ośmioletnia Nel Rawlison. Zostali oni porwani przez zwolenników proroka Mahdiego, po czym uwolnili się z ich rąk i samotnie przemierzali pełną niebezpieczeństw Afrykę. Towarzyszyła im w tym dwójka byłych niewolników, czyli Kali i Mea, oraz wierny mastiff Saba, którego opiekunką była mała Nel.