Hanna Krall jest autorką dzieła pod tytułem „Zdążyć przed Panem Bogiem”, w którym zawarty jest jej wywiad z ostatnim żyjącym przywódcą powstania w getcie warszawskim, czyli Markiem Edelmanem. W rozmowie z Hanną Krall Edelman opowiedział o tym, co widział w czasie pobytu w getcie, podczas walk z okupantem i jak potoczyło się jego życie po wojnie. Perspektywa Edelmana jest zatem dominująca w opowieści, jaka pojawia się w tekście Krall.
Wiersz Jana Lechonia pod tytułem „Mochnacki” jest najpopularniejszym utworem znajdującym się w tomie „Karmazynowy poemat” z 1920 roku, który wyraża wartości narodowe romantyków. Sam autor wyrecytował wiersz podczas jednego ze spotkań w słynnej kawiarni artystycznej „Pod Picadorem”, której był współzałożycielem.
W wywiadzie z Hanną Krall, który nosi tytuł „Zdążyć przed Panem Bogiem” Marek Edelman opisuje wydarzenia, jakie miały miejsce podczas powstania w getcie warszawskim, jak wyglądały walki i w jakich warunkach wcześniej zmuszeni tam byli żyć Żydzi.
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to wywiad, jaki Hanna Krall przeprowadziła z Markiem Edelmanem, jednym z przywódców powstania w getcie warszawskim, które wybuchło w kwietniu 1943 roku. Edelman opowiada o swoich doświadczeniach z tego okresu, a w jego wspomnieniach pojawia się wiele faktycznie żyjących wówczas osób.
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to zapis rozmowy Hanny Krall z ostatnim żyjącym dowódcą powstania w getcie warszawskim, czyli Markiem Edelmanem. W dziele tym zostają przedstawione losy powstańców walczących wówczas w getcie z perspektywy ich naocznego świadka i uczestnika. Opowiada też o swoich doświadczeniach z pracy jako kardiochirurg po wojnie. W utworze można wyróżnić też wiele istotnych motywów literackich.
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to wywiad rzeka, jaki Hanna Krall przeprowadziła z ostatnim żyjącym wówczas dowódcą powstania w getcie warszawskim, czyli Markiem Edelmanem. Opowiedział on o wydarzeniach z tamtego okresu i przebiegu walk w getcie. Przywołał także wspomnienia o wielu żyjących wówczas osobach, takich jak Mordechaj Anielewicz.
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to wywiad rzeka, jaki Hanna Krall swojego czasu przeprowadziła z ostatnim żyjącym dowódcą powstania w getcie warszawskim, czyli Markiem Edelmanem. Opowiedział on o szczegółach życia w getcie i o tym, jak przebiegały walki. W jego wspomnieniach pojawia się między innymi taka postać jak Arie Wilner.
Zagłada to jedno z najstraszliwszych wydarzeń, jakie przyniósł ze sobą do Europy XX wiek i na zawsze odcisnęła swoje okrutne piętno na historii narodu żydowskiego. W tamtym czasie społeczeństwo podzieliło się na dwie grupy. Jedną z nich byli bezpośredni uczestnicy Zagłady, w gettach i obozach koncentracyjnych, drugą zaś jej świadkowie, których pochodzenie uchroniło przed tym okrutnym losem, który do tej pory przeraża i sprawia, że wiele osób kwestionuje człowieczeństwo tamtego społeczeństwa.
Godność to jedna z największych wartości, o jakie w swoim życiu dba o walczy człowiek. Istnieje jednak wiele sytuacji, takich jak wojna, zagrożenie życia danej osoby czy jej bliskich, w których łatwo jest ludzi złamać i im tę godność odebrać. W związku z tym wiele osób zastanawia się, czy w ogóle jest możliwe zachowanie ludzkiej godności w skrajnych okolicznościach, w sytuacjach granicznych, które sprawiają, że człowiek próbuje po prostu za wszelką cenę przetrwać.
Pamięć to jeden z najcenniejszych skarbów ludzkości. To w niej mieszczą się wszelkie wspomnienia, służyła ona ludziom do przechowywania wiedzy o ich przodkach, a przed powstaniem pisma także do przekazywania kolejnym pokoleniom dorobku kulturowego i tradycji danej społeczności. Dzięki pamięci człowiek nie jest tylko sumą swoich własnych doświadczeń, ale także tego, co spotkało i uformowało jego poprzedników.
Walka jest częścią ludzkiej natury. Od zarania dziejów ludzie walczyli między sobą o terytorium, o zasoby, o władzę i o wiele innych rzeczy, jakie w danym momencie wydawały im się cenne i pożądane. Istnieje jednak jeszcze inny rodzaj walki, o wiele bardziej beznadziejny, ponieważ nie ma ona żadnej szansy na sukces.
Jan Lechoń, a właściwie Leszek Józef Serafinowicz to polski poeta, publicysta, dramatopisarz, prozaik i satyryk. Jego życie było mocno związane z grupą literacką Skamandrytów i „Cyrulikiem Warszawskim”. Współtworzył kawiarnię literacką „Pod Picadorem”. Chociaż jego życie nie było usłane różami, to pozostawił po sobie ogromny dorobek artystyczny.
