„Sklepy cynamonowe” to zbiór opowiadań Brunona Schulza, przedstawiających rzeczywistość życia w małym miasteczku. Po raz pierwszy wydano je w roku 1933. Schulz opisuje w nich wyjątkową, dziwną i zdeformowaną rzeczywistość, która zdaje się funkcjonować między jawą a snem. To specyficzne zniekształcenie dotyka także bohaterów opowiadań.
Józef – to narrator opowieści i główny bohater. Wypowiada się w opowiadaniach bezpośrednio, czytelnik odbiera więc jego bezpośrednie doświadczenia. Jest on jeszcze młodym uczniem, więc ukazuje on świat widziany oczami dziecka. Jest zafascynowany osobą swojego ojca, kupca bławatnego. To postać bardzo wrażliwa i obdarzona bujną wyobraźnią.
Ojciec – porównywany jest do postaci starotestamentowego proroka. To kupiec bławatny, który reprezentuje sobą dawny świat i obyczaje. Zajmuje się niecodziennymi, nietypowymi zajęciami, jakim jest na przykład hodowla ptaków egzotycznych na strychy. Józefowi ojciec kojarzy się także z magiem, strażnikiem jakiejś niezwykłej tajemnicy, do której nie ma dostępu nikt inny. To także kreator, stwórca własnego świata. Ojciec tworzy własną filozofię i mitologię, które przedstawiane są w opowiadaniach. Nie przystaje on do obowiązków codziennego życia.
Adela – służąca, pracuje w domu rodziców narratora. Adela jest uosobieniem praktyczności, rozsądku i racjonalizmu. Przez narratora porównywana jest do Pomony, bogini sadów i urodzaju. Adela jest osobą, która wywiera wpływ na ojca i na przykład niszczy jego hodowlę ptaków egzotycznych, ponieważ sprawia jej ona kłopot w utrzymaniu domu w czystości. Ojciec jest zafascynowany jej postacią.
Matka – nie pełni ona w cyklu żadnej ważnej roli, została zaledwie wspomniana przez narratora. Dba ona o swój dom i rodzinę, zabiera także syna na spacery latem. Gdy jej mąż zachorował, zaczęła doglądać jego interesu.
Wuj Karol – członek rodziny narratora, nie potrafi zająć się sobą w trakcie pobytu żony i dzieci na letnisku. Wuj Karol opisywany jest niemal jako sztywna kukła, w której brakuje życia i która czuje się obco we własnym domu.
Profesor Arendt – uczy narratora rysunku, ma niekonwencjonalne metody nauczania, potrafi na przykład spotkać się ze swoimi uczniami w nocy.
Polda i Paulina – służące w domu narratora, wzbudzają wyraźne zainteresowanie jego ojca. Są nim oczarowane, ciekawość wzbudza w nich jego osobowość.
Tłuja – chora psychicznie córka sprzątaczki, mieszka na śmietnisku.