„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która napisana została w roku 1951, ale po raz pierwszy ukazała się w 1957, nakładem stowarzyszenia PAX. Autor w swoim dziele opisuje przede wszystkim dorastanie własnych córek, Krystyny i Marty.
Melchior Wańkowicz jest autorem powieści zatytułowanej „Ziele na kraterze”. Opisuje w niej swoje własne przeżycia oraz to, jak wyglądało życie jego rodziny w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz po wybuchu II wojny światowej.
Melchior Wańkowicz to autor powieści zatytułowanej „Ziele na kraterze”. Opowiada ona o jego osobistych przeżyciach i ukazuje historię rodziny pisarza, zwłaszcza losy jego dwóch dorastających na oczach czytelnika córek, Krystyny i Marty. Ta powieść autobiograficzna stała się częścią kanonu lektur szkolnych, ale z pewnością może być także interesująca także dla czytelników, którzy opuścili już szkolne mury.
„Ziele na kraterze” to powieść autora Melchiora Wańkowicza. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1957. Od tego czasu udało jej się stać jedną z pozycji w kanonie lektur szkolnych, co sprawia, że uczniowie muszą się z nią obowiązkowo zapoznać. Często prowadzi to do tego, że takie książki są traktowane z pewną niechęcią, ale „Ziele na kraterze” to powieść, która jest jedną z ciekawszych tytułów, jakie znalazły się na liście dzieł, które każdy musi przeczytać.
Melchior Wańkowicz to autor autobiograficznej powieści pod tytułem „Ziele na kraterze”. Opiera się ona na wspomnieniach jego życia rodzinnego, zwłaszcza okresu dorastania dwóch córek autora, Krystyny i Zofii.
Melchior Wańkowicz jest autorem powieści „Ziele na kraterze”. Opisuje w nim swoje życie rodzinne, a przede wszystkim historię dorastania swoich dwóch córek, Krystyny i Marty. Czytelnik poznaje w ten sposób losy jego rodziny, zapoznaje się z nią od środka i dowiaduje się, jak wyglądało wspólne życie Wańkowiczów.
„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to powieść opowiadająca o losach jego rodziny. Na jej kartach pojawiają się przede wszystkim dwie dorastające córki, Krystyna i Marta. Autor opisuje kolejne etapy ich życia i ostateczne wejście w dorosłość, przywołuje więc opowieści o ich wychowywaniu. Ważną postacią jest też jego żona Zofia.
Droga przyjaciółko, z okazji Twoich urodzin pragnę podarować Ci to wyjątkowe wydanie „Ziela na kraterze” i zadedykować Ci ten tytuł. Mam nadzieję, że lektura powieści wciągnie Cię bez reszty, tak samo jak mnie. Wiem, jak cenisz dobrą literaturę, dlatego bez wahania sięgnęłam po tę pozycję, wybierając prezent dla Ciebie z okazji Twojego święta.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która opowiada o faktycznych wydarzeniach z życia autora. Twórca skupia się przede wszystkim na okresie dorastania własnych córek, ale w dziele pojawiają się także wzmianki dotyczące jego własnej młodości. Do wspomnień prowokuje go fakt wejścia Krystyny i Marty w okres dorosłości i wybór ich dalszych ścieżek życiowych. Wańkowicz wspomina między innymi odejście swojego profesora zwanego Bucefałem.
„Ziele na kraterze” to powieść oparta o wspomnienia jej autora, czyli Melchiora Wańkowicza. Ma ona formę swoistego pamiętnika, w którym autor opisuje swoje życie rodzinne oraz dorastanie dwóch córek, Krystyny i Marty.
„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to dzieło oparte o wydarzenia zaczerpnięte prosto z jego życia. Autor opisuje bowiem kolejne etapy dorastania swoich córek, związane z tym wydarzenia oraz ich wejście w dorosłość.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która powstała w roku 1951, ale po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1957 przez stowarzyszenie PAX. Ma ona formę wspomnień Wańkowicza z wydarzeń mających miejsce w jego własnej rodzinie i opowiada głównie o dorastaniu dwóch córek autora, Krystyny i Marty. Tytuł powieści brzmiący „Ziele na kraterze” ma sens metaforyczny.