Mendel Gdański – plan wydarzeń

Autor: Marta Grandke

  1. Mendel Gdański to starszy Żyd mieszkający w Warszawie.
  2. Bohater prowadzi warsztat introligatorski i opiekuje się dziesięcioletni wnukiem Jakubem.
  3. Mendel jest znany i lubiany przez swoich sąsiadów.
  4. Pewnego dnia Jakub wraca do domu ze szkoły bez czapki.
  5. Chłopiec przyznaje się, że inni chłopcy drwili z jego pochodzenia.
  6. Mendel tłumaczy wnukowie, że bycie Żydem to coś, z czego może być dumny.
  7. Warsztat odwiedza dependent.
  8. Mężczyzna przynosi plotki o nadchodzącym pogromie Żydów.
  9. Mendel próbuje rozładować sytuację żartami, nie wierzy w takie wieści.
  10. Zegarmistrz odwiedza wieczorem bohatera i również mówi o pogromie.
  11. Mężczyzna oskarża Żydów o stereotypowe kwestie, takie jak chciwość.
  12. Mendel próbuje dyskutować z zegarmistrzem, ale ten nie daje się przekonać.
  13. Gdański w nocy nie może zasnąć, denerwuje się informacjami.
  14. Kolejnego dnia pewien student ostrzega Gdańskiego, że w mieście biją Żydów.
  15. Student zakazuje Jakubowi wychodzić z domu.
  16. Mendel wpada w złość.
  17. Sąsiadki chcą ratować bohaterów i ustawić w ich oknie krzyż, ale Mendel nie chce wypierać się swojej wiary.
  18. Mendel odmawia także ukrycia się z wnukiem w sypialni.
  19. Mendel i Jakub stają razem w oknie.
  20. Tłum rzuca kamieniami i trafia chłopca w głowę.
  21. Student próbuje bronić Żydów i osłania Gdańskiego swoim ciałem.
  22. Tłum ostatecznie rozchodzi się, ale Mendel czuje się przybity.
  23. Mendel odprawia ceremonię żałobną, ponieważ umarła w nim miłość do jego miasta.

Sprawdź także:

  1. Mendel Gdański – bohaterowie
  2. Mendel Gdański – streszczenie
  3. Jak wprowadzenie obrazów przyrody do utworu wpływa na przesłanie tego utworu? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanego fragmentu Chłopów Władysława Stanisława Reymonta oraz wybranych tekstów kultury.
  4. War­to­ści du­cho­we czy do­bra ma­te­rial­ne – co dla czło­wie­ka może być źró­dłem szczę­ścia? Roz­waż pro­blem i uza­sad­nij swo­je zda­nie, od­wo­łu­jąc się do frag­men­tu Lalki Bolesława Prusa, ca­łe­go utwo­ru oraz do wy­bra­ne­go tek­stu kul­tu­ry.