Powieść „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego jest literackim oddaniem relacji Tadeusza Zawadzkiego dotyczącej losów jego i jego przyjaciół walczących w czasie II wojny światowej z niemieckim okupantem w oddziałach Szarych Szeregów. W związku z tym w utworze można spotkać faktycznie żyjące wówczas postaci i dowiedzieć się, jak potoczyły się ich losy.
Jan Bytnar, czyli Rudy – jeden z głównych bohaterów powieści, młody chłopak, który interesował się wynalazkami i technologią. Przyjaciel Zośki i Alka. Rudy pochodził z chłopskiej rodziny, ale był ambitny i miał doskonałe wyniki w nauce. To on był aresztowany i torturowany przez gestapo, ale nie złamał się i nie wyjawił żadnych informacji. Patriota, udzielał się w akcjach Małego Sabotażu wymierzonych w Niemców. Zmarł w wyniku pobicia przez gestapowców.
Tadeusz Zawadzki, czyli Zośka – przyjaciel Rudego i Alka, pochodził z inteligenckiej rodziny. W szkole osiągał przeciętne wyniki, ale miał szeroką wiedzę ogólną. Opisywany jako dobry dowódca, miał serdeczne i miłe usposobienie. Swoje przezwisko zawdzięczał delikatnej urodzie. Czas spędzał samotnie lub z rodziną, do której był bardzo przywiązany. Po wybuchu wojny wraz z przyjaciółmi zaangażował się w działanie wymierzone we wroga, działał też w ramach Małego Sabotażu.
Maciej Aleksy Dawidowski, czyli Alek – przyjaciel Rudego i Zośki, człowiek ambitny, inteligentny i charyzmatyczny, obdarzony zdolnościami przywódczymi. Jego ojciec był kierownikiem fabryki. Alek miał silny charakter i był skłonny do wyrzeczeń w imię wyższej konieczności. Był także częścią Małego Sabotażu. Zginął przez rany, jakie otrzymał w trakcie akcji pod Arsenałem, w wyniku której odbito Rudego z rąk gestapo.
Stanisław Broniewski, czyli Orsza – był komendantem warszawskiej chorągwi Szarych Szeregów. Dowodził akcją pod Arsenałem.
Leszek Domański, czyli Zeus – nauczyciel z liceum Batorego i harcmistrz w drużynie Buków. Uczył geografii, był niewiele starszy od swoich wychowanków. Dowództwo Szarych Szeregów wysłało go do Wilna i nie powrócił już do Warszawy.
Henryk Ostrowski, czyli Heniek – harcmistrz i dowódca grupy szturmowej hufca „Praga”. Aresztowano go w podobnym czasie co Rudego. Obu chłopców skonfrontowano ze sobą w więzieniu.
Barbara Sapińska-Eytner – narzeczona Alka Dawidowskiego, młodsza od niego o cztery lata. Ona również działała w akcjach Małego Sabotażu. Czuwała przy ukochanym w chwili jego śmierci.
Jacek Tabęcki – uczeń liceum Batorego i przyjaciel Zośki. Aresztowano go, gdy zrywał niemieckie plakaty. Zmarł w Oświęcimiu.
Adam Borys – zastępca dowódcy oddziałów dyspozycyjnych. Organizował akcje zamachów na esesmanów i oficerów gestapo.
Jędrek Makulski – przyjaciel Alka, poznali się przy wycince drzew. To wraz z nim Alek znalazł i czyścić amunicję. Makulski zmarł w czasie powstania warszawskiego.
Urszula Głowacka-Plenkiewicz – członkini Wawra przy hufcu Mokotów. W czasie jednej z akcji poparzyła się przypadkiem kwasem. W jej domu stemplowano kotwicą „Nowy Kurier Warszawski”, brała udział przy produkcji marmolady.
Irena Kowalska – zamieszano ją w akcję zrywania flagi niemieckiej ze szpitala Czerwonego Krzyża, za co gestapo aresztowało ją na kilka miesięcy.
Aleksy Dawidowski – ojciec Alka. Pracował jako kierownik fabryki. W 1939 roku aresztowano go, a rok później rozstrzelało go gestapo.