Baśnie autorstwa Hansa Christiana Andersena cieszą się nieprzemijającą popularnością wśród czytelników na całym świecie, a ukazywane w nich wartości są ponadczasowe i uniwersalne. Jednym ze znanych dzieł Andersena jest “Stokrotka”. Opowiada ono o tym, że przyroda zasługuje na szacunek, a człowiek powinien o nią dbać.
Stokrotka – streszczenie krótkie
Przy pewnej drodze rosła stokrotka, która cieszyła się swoim życiem. Doceniała niewielkie przyjemności, takie jak świecące na nią promienie słoneczne czy widok nieba. Obok niej znajdował się ogród, a w nim kwiaty uprawiane przez człowieka. Uważały się one za lepsze od stokrotki, ale ona nie przejmowała się ich docinkami. Była bowiem wolna w przeciwieństwie do nich.
Pewnego dnia stokrotkę dojrzał skowronek i zaczął dla niej śpiewać, a ją to zachwyciło. Jednak jakiś czas potem skowronek został złapany i uwięziony w klatce. Zasmuciło to stokrotkę, ale po jakimś czasie dwóch chłopców wykopało ją z murawy i umieściło w klatce ze skowronkiem. Tam kwiat i ptaszek zmarli z pragnienia. Skowronek został przez chłopców uroczyście pożegnany, ale zwiędnięta stokrotka została po prostu wyrzucona na drogę.
Stokrotka – streszczenie szczegółowe
Szczęśliwe życie stokrotki
Gdzieś przy pewnej drodze rosła niewielka stokrotka, która cieszyła się swoim życiem, oraz drobnymi radościami, na przykład słońcem i niebem. Obok niej był ogród, w którym rosły róże, piwonie i tulipany wyhodowane przez człowieka. Patrzyły z pogardą na stokrotkę, ponieważ nikt jej nie pielęgnował, ale ona się tym nie przejmowała, bo wolała swoją wolność.
Spotkanie słowika
Pewnego dnia stokrotkę dostrzegł skowronek i zainteresował się nią i zatańczył wokół niej, co zachwyciło kwiatka. Rośliny z ogrodu ganiły ją za to, ale stokrotka i tak im współczuła, gdy pewna dziewczynka ścięła tulipany. Niestety następnego dnia dwóch chłopców schwytało skowronka i uwięziło go w klatce, co spowodowało ogromne przygnębienie stokrotki.
Niewola i śmierć
Niestety po jakimś czasie stokrotka również przestała się cieszyć swoją wolnością, ponieważ wróciła dwójka chłopców, którzy wykopali ją z murawą i umieścili w klatce ze skowronkiem. Kwiat i ptaszek cierpieli z powodu ogromnego pragnienia. Chłopcy nie dawali im bowiem wody. Ptak miał jeszcze tyle siły, by współczuć stokrotce. Ostatecznie skończyło się to śmiercią ptaszka i zwiędnięciem stokrotki. Chłopcy, widząc to, bardzo przejęli się losem skowronka i urządzili mu uroczyste pożegnanie. Stokrotkę zaś wyrzucili jak śmieci na drogę, nie przejmując się nią wcale.
Stokrotka – morał
Każda żywa istota zasługuje na szacunek i na to, by się o nią troszczyć. Szczególną ochroną powinna zostać otoczona cała przyroda, a zwierząt i roślin nie można dręczyć dla własnej rozrywki.