„Dzień na Harmenzach” autorstwa Tadeusza Borowskiego należy do cyklu opowiadań „Pożegnanie z Marią”, wydanego w 1948 roku. Skupia się w nim na tematyce drugiej wojny światowej i obozów koncentracyjnych. Autor opisuje wydarzenia z własnego doświadczenia, ponieważ sam był w obozie Auschwitz-Birkenau.
Praca na Harmenzach.
Rozmowa z Panią Haneczką.
Kłótnia z Żydem.
Ciężka praca nad kolejką.
Opowiadanie „Proszę państwa do gazu” Tadeusza Borowskiego należy do zbioru „Pożegnanie z Marią”. Pierwsze wydanie miało miejsce w 1948 roku. Treść utworów porusza tematykę drugiej wojny światowej, której autor był naocznym świadkiem.
Dezynfekcja obozu.
Uszczuplenie Kanady, wysłanie części do pracy na Harmenzę.
Posiłek z paczek od rodzin.
Rozmowa ze współwięźniami.
Wiersze w klimacie jesiennym to bardzo częsty motyw wśród polskich poetek i poetów, dlatego stanowią one istotną część polskiej kultury. Wiersze o jesieni co roku pozwalają nam lepiej przeżywać tę porę.
Wiersze dla dzieci są nieodłączną częścią składową życia każdego brzdąca. To właśnie dzięki wierszom dzieci poznają wartości, którymi powinny się kierować, pobudzają wyobraźnię oraz budzą u dziecka ciekawość otaczającego je świata.
Patriotyzm oznacza umiłowanie ojczyzny. Może dotyczyć zarówno całego kraju, jak i regionu czy okolicy, w której obywatel mieszka lub z którą jest szczególnie związany. To także zdolność do poświęcenia się dla ojczyzny, kultywowanie tradycji, dbanie o rozwój, wartości i język ojczysty.
Wiersze o tęsknocie są wyjątkowe. W polskiej poezji jest ich naprawdę wiele. Pojawiały się w wielu epokach, a ich wymowa była dwojaka: tęsknota za ojczyzną i dążenie do jej odzyskania w czasie zaborów lub tęsknota do matki czy ukochanej kobiety. Tęsknota oraz miłość były wątkami lub motywami przewodnimi wielu wierszy polskich poetów. Poniżej prezentujemy nasz autorski wybór najpiękniejszych wierszy z motywem tęsknoty.
Natura jest motywem przewodnim tekstów kultury od wielu stuleci. Poeci czerpią natchnienie z roślin, zwierząt oraz różnych krajobrazów. Szczególnie z tej ostatniej rzeczy. Pięknymi porównaniami i opisami próbują oddać jak najlepiej majestat otaczającej nas przyrody. Wiersze z zachwytem opisują puste, trawiaste stepy, szum błękitnego morza czy potęgi jaką reprezentują górskie szczyty.
Opowiadanie Tadeusza Borowskiego „Pożegnanie z Marią” jest tytułowym utworem w zbiorze, wydanym w 1946 roku. Do tomiku należy również m.in. „Proszę państwa do gazu” oraz „Bitwa pod Grunwaldem”.
Rozmowa z Marią na temat poezji.
Spotkanie z Tomaszem i jego żoną.
Weselne przyjęcie pianisty dla przyjaciół.
Ludzkość od zawsze zmieniała świat, przekształcała go według własnego uznania i starała się polepszać warunki swojego życia. Wizje, w których ludzkość żyje w lepszym, piękniejszym świecie, nie biorą się jednak z powietrza, powstają za to w głowach marzycieli, idealistów i wizjonerów.