„Ludzie, którzy szli” autorstwa Tadeusza Borowskiego to opowiadanie pochodzące ze zbioru „Pożegnanie z Marią” wydanego w 1948 roku. Inspiracją do tomiku były przeżycia i doświadczenie drugiej wojny światowej, jak również pobytu w Auschwitz-Birkenau. Tadek, główny bohater jest inspirowany samym Borowskim, jednak nie można go utożsamiać z nim w pełni. Opowiadanie opisuje ostatnie lato spędzone w obozie w Oświęcimiu.
Budowa boiska do piłki nożnej.
Dbanie o ogród obok szpitala.
Gra w czasie transportu.
Praca w szpitalu.
Chyba każdy z nas przeżył w swoim życiu rozstanie lub miłosne rozczarowanie. Są to bardzo bolesne momenty. Wiersze o rozstaniu pomagają nam w przeżywaniu tych chwil – świadomość, że inni czuli podobnie, może być nieco kojąca.
Wiersze o śmierci bywają bardzo różne: jedne mówią wprost o umieraniu, inne dyskretnie przemycają tę tematykę. Wiersze o śmierci warto czytać zwłaszcza w okresie Wszystkich Świętych – te utwory pomogą nam głębiej przeżyć ten czas. Przyjrzyjmy się ważnym polskim wierszom o śmierci.
Motyw zimy często powtarza się u poetów i poetek polskich. Warto nastroić się do zimy, czytając wiersze o tej porze roku. Utwory te są piękne i porywające, mają wyjątkową aurę. Czasem zawierają w sobie mocno przygnębiającą nutę.
Opowiadanie Tadeusza Borowskiego „U nas w Auschwitzu” jest trzecim utworem ze zbioru „Pożegnanie z Marią”. Cykl został wydany w 1948 roku. Autor opisuje codzienność życia obozowego w Birkenau w formie epistolarnej.
Wybranie więźniów do nauki medycyny.
Poszukiwanie łącznika do przesłania listu.
Opowieść o chorującym koledze.
Reakcje więźniów na „wybrańców”.
„Dzień na Harmenzach” autorstwa Tadeusza Borowskiego należy do cyklu opowiadań „Pożegnanie z Marią”, wydanego w 1948 roku. Skupia się w nim na tematyce drugiej wojny światowej i obozów koncentracyjnych. Autor opisuje wydarzenia z własnego doświadczenia, ponieważ sam był w obozie Auschwitz-Birkenau.
Praca na Harmenzach.
Rozmowa z Panią Haneczką.
Kłótnia z Żydem.
Ciężka praca nad kolejką.
Opowiadanie „Proszę państwa do gazu” Tadeusza Borowskiego należy do zbioru „Pożegnanie z Marią”. Pierwsze wydanie miało miejsce w 1948 roku. Treść utworów porusza tematykę drugiej wojny światowej, której autor był naocznym świadkiem.
Dezynfekcja obozu.
Uszczuplenie Kanady, wysłanie części do pracy na Harmenzę.
Posiłek z paczek od rodzin.
Rozmowa ze współwięźniami.
Wiersze w klimacie jesiennym to bardzo częsty motyw wśród polskich poetek i poetów, dlatego stanowią one istotną część polskiej kultury. Wiersze o jesieni co roku pozwalają nam lepiej przeżywać tę porę.