Mikołaj Sęp-Szarzyński w piątym z sześciu utworze cyklu „Sonetów”, należących do zbioru „Rytmy abo wiersze polskie” (1601) posiada podtytuł „O nietrwałej miłości rzeczy świata tego”, pod którym jest szerzej znany.
Interpretowany wiersz jest trzecim z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego wydanego w ramach „Rytmy abo wiersze polskie” (1601). Znany jest także pod podtytułem „Do Najświętszej Panny”. Tekst wpisuje się w tematykę religijną. Wyjątkowość sonetu opiera się na obecności Matki Boskiej, nieobecnej w innych tekstach poety. Jest ona proszona tu o pośrednictwo w modlitwie kierowanej do Stwórcy.
Sonet IV o podtytule „O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem” został napisany przez Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego. Opowiada o nieustannej wojnie, która toczy się w każdym człowieku.
Drugi sonet z cyklu napisanego przez Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego znany jest także pod podtytułem „Na one słowa Jopowe: Homo natus de mulier, brevi vivens tempore”. Słowa te odnoszą się do Biblii, z której poeta czerpał w całym zbiorze „Rytmy abo wiersze polskie”. Pochodzą one z księgi Hioba i oznaczają „człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie”. Można uznać to także za motto utworu, myśl ta towarzyszy podmiotowi lirycznemu przez cały sonet.
Mikołaj Sęp-Szarzyński jest autorem wielu sonetów, które wchodzą w skład zbioru „Rytmy albo wiersze polskie” wydanego w 1601 roku, dwadzieścia lat po śmierci autora. Interpretowany utwór otwiera cykl pięciu sonetów o tematyce egzystencjalnej. Tutaj zapowiada to już tytuł „O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego”. Poeta porusza tematykę typową dla autorów epoki baroku — kruchość życia, śmierć czy przemijania.