„Makbet” to jeden ze słynnych dramatów Williama Szekspira i opowiada historię bohatera, który sięgnął po tron, uciekając się do zabójstwa poprzedniego króla. W czasie tworzenia go Szekspir inspirował się faktyczną historią szkockiego generała, który zabił swojego króla i zdobył w ten sposób władzę. W „Makbecie” jednak ten bardzo realistyczny plan wydarzeń łączy się z elementami nadprzyrodzonymi. Mają one znaczący wpływ na realistyczne aspekty dramatu i potrafią wiele zmienić, zwłaszcza w przypadku głównego bohatera.
Trzy wiedźmy to chyba najważniejsze fantastyczne postaci, jakie pojawiają się w dramacie. Przypominają ludzi, ale nimi nie są, wzbudzają przerażenie i są łącznikiem z krainą umarłych. Zdają się być także uosobieniem zła i cieszy je ludzkie cierpienie. To właśnie ona wygłaszają przepowiednię, w wyniku której Makbet zaczyna popełniać kolejne zbrodnie, wierząc, że przeznaczony jest mu tron Szkocji. W rzeczywistości wiedźmy zastawiają na niego sprytną pułapkę i cieszą się cierpieniem ludzi, do którego doprowadziły. Wiedźmy dysponują potężną mocą i potrafią kontrolować żywioły, co jest darem od bogini Hekate. Spotykają się z Makbetem na ponurym wrzosowisku, widać zatem, że takie środowisko jest dla nich naturalne. Wiedźmy są związane ze światem natury i należą do niego. To, co wyróżnia czarownice, to ich okrucieństwo. Swoje niezwykłe moce wykorzystują do tego, by siać chaos, zamęt i strach wśród ludzi. Wyzwalają w nich ich ciemną stronę i bezwzględność.
Hekate to kolejna postać fantastyczna, bogini, która może porozumiewać się z samym diabłem. Stoi ona wyżej w hierarchii niż trzy wiedźmy i obdarowuje je swoimi łaskami. Dyscyplinuje je też jednak i dba o to, by ich zachowania nie naruszały naturalnej równowagi świata. Gdy Makbetowi zaczyna się powodzić, to interwencja Hekate doprowadza do tego, że zaczyna on ponosić kolejne klęski. Hekate to bogini magii, zjawisk nadprzyrodzonych oraz ciemności. Denerwuje ją to, że wiedźmy często postępują samowolnie, podczas gdy powinny jej słuchać. Hekate kształtuje losy śmiertelników – to ona decyduje, że Makbetowi należy się kara za pychę.
Oprócz tego w dziele pojawiają się liczne widziadła i upiory. Te pierwsze zostają wezwane przez wiedźmy dzięki eliksirowi sporządzonemu przez Hekate. Są to trzy zjawy, a każda z nich wygłasza przed Makbetem kolejną przepowiednię, co ostatecznie doprowadza do jego upadku. Jest to głowa w hełmie, dziecko we krwi oraz dziecko z koroną i gałęzią. Oprócz tego oszalały Makbet widzi takie upiory, jak zakrwawiony duch Banka, który zajmuje na uczcie jego miejsce.
Zjawiska i postaci fantastyczne są ważną częścią dramatu Szekspira. Kierują czynami żywych bohaterów, kreują nastrój grozy i kształtują wiele wydarzeń, które zapewne nie rozegrały się bez ich uczestnictwa, co nadaje sztuce bardziej spektakularny kształt.