„Zbrodnia i kara” to najsłynniejsza powieść autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Opisuje ona historię Rodiona Raskolnikowa, który popełnił tytułową zbrodnię, mordując lichwiarkę siekierą. W powieści oprócz niego pojawia się bardzo wiele związanych z nim postaci, a decyzje Raskolnikowa wpływają także na ich losy. Taką bohaterką jest Zofia Siemionowna Marmieładowa, czyli Sonia, nastoletnia córka Marmieładowa oraz ukochana Raskolnikowa.
Charakterystyka Soni Marmieładowej
Sonia ma około osiemnastu lat i jest opisywana przez autora jako bardzo piękna dziewczyna, o jasnych włosach i niebieskich oczach. Miała też wysoką i smukłą sylwetkę. By utrzymać swoją rodzinę, zaczyna zarabiać na ulicy jako prostytutka, w związku z czym na tak zwany policyjny żółty bilet. Zastępował on jej paszport i sprawiał, że dziewczyna nie mogła wrócić do normalnego życia. Była dzieckiem Marmieładowa z jego pierwszego małżeństwa. Do prostytucji namówiła Sonię Katarzyna, druga żona Marmieładowa i macocha dziewczyny. Ona sama zaś chciała znaleźć pracę szwaczki, ale jej się to nie udało, a jej bliscy potrzebowali pieniędzy. Zgodziła się zatem na nierząd. Nie była też w stanie zdobyć w tej sytuacji wykształcenia.
Sonia spotyka Raskolnikowa po śmierci swojego ojca w wyniku potrącenia przez powóz konny. Przychodzi ona wówczas do mieszkania w stroju, który świadczy o jej profesji. Wywołuje tym oburzenie zgromadzonych tam osób. Dziewczyna nosi bowiem wówczas jedwabną suknię z długim trenem, na głowie ma słomiany kapelusik z jaskrawym piórkiem, a w ręce trzyma parasolkę, którą osłania się od słońca. Jednak gdy Sonia pojawia się u Raskolnikowa, by podziękować mu za pieniądze, jakie zostawił on w mieszkaniu, wygląda zupełnie inaczej, ma na sobie skromny strój, zwykłą sukienkę i kapelusz, który wyszedł już z mody. Te ubrania pokazują, jaka była Sonia naprawdę w codziennym życiu. To prosta, skromna oraz pokorna dziewczyna. Wyzywająca suknia to tylko część pracy, której podjęła się, by ratować rodzinę pod względem finansowym, podczas gdy jej ojciec przepijał pieniądze.
Dziewczyna starała się pomóc rodzinie, a mimo to nieustannie spotykała ją pogarda ze strony społeczeństwa, związana z zawodem, którego się podjęła z konieczności, nie zaś z chęci. Zmuszono ją nawet do opuszczenia pokoju, który wynajmował jej ojciec, ponieważ inni mieszkańcy kamienicy nie zgadzali się na sąsiedztwo prostytutki. Sonia wiedziała, czym jest nędza, ale mimo to nie miała do losu pretensji, czym różniła się od Raskolnikowa. Wszystko przyjmowała z ogromną pokorą. Akceptowała rzeczywistość i robiła to, co okazywało się koniecznie, nawet wbrew sobie. Po śmierci ojca zaopiekowała się nawet macochą i przyrodnim rodzeństwem.
Można więc powiedzieć, że skromna Sonia naprawdę potrafiła kochać innych i im wybaczać. Gdy Raskolnikow przyznał jej się do swojej zbrodni, nie odrzuciła go, a za to okazała mu prawdziwą litość i miłosierdzie. Kochała także swojego ojca, mimo że był alkoholikiem i doprowadził rodzinę do finansowej ruiny, a Sonia przez to musiała zacząć zarabiać jako prostytutka. Wszystkie upokorzenia, takie jak podrzucenie jej pieniędzy przez Łużyna, także przyjmowała z pokorą. Mimo życia w nędzy, nigdy nie kradła i nie krzywdziła innych ludzi.
Raskolnikow w pełni poznał dobry charakter Soni. Dziewczyna mu była wdzięczna za pomoc okazaną jej rodzinie i przekazane pieniądze. Ostatecznie młodzi zakochali się w sobie, spędzali razem coraz więcej czasu. Raskolnikow nigdy nie oceniał Soni poprzez perspektywę tego, w jaki sposób zarabiała ona na życie i dostrzegał jej prawdziwą naturę.
To właśnie dobra, skromna i głęboko wierząca Sonia zapoczątkowała przemianę duchową Raskolnikowa i doprowadziła do tego, że przyznał się do zbrodni. Ona także pokazała mu, jaką ulgę można odnaleźć w szczerej wierze. Gdy skazano go na katorgę, razem z nim Sonia wyruszyła na Syberię i dbała tam o niego. W ten sposób dała wyraz swojej prawdziwej i szczerej miłości do Raskolnikowa. Sonia to pozytywna postać i bardzo dobra osoba, godna prawdziwego i szczerego podziwu.