Jedną z najpopularniejszych mitologicznych historii jest ta, która opowiada historię Demeter i Kory. Jedna z jej wersji pojawia się w „Mitologii” Jana Parandowskiego, która po raz pierwszy ukazała się w roku 1924. Parandowski przedstawia w niej popularny przekaz historii o tym, jak na ziemi zapanowały pory roku w wyniku intrygi Hadesa i porwania Persefony do podziemi. To także opowieść o cierpieniu matki, której dziecko zostało w sposób niesprawiedliwy odebrane. Historia Demeter jest alegorią tego, jak działają pory roku, a postać matki została w niej utożsamiona z przyrodą jako matką naturą.
Mit o Demeter i Korze – streszczenie krótkie
Demeter była boginią urodzaju i całej przyrody na świecie – roślin, ptaków, zwierząt. Miała ona jedyną, ukochaną córkę, Persefonę, zwaną także Korą. Pewnego razu Demeter pozostawiła ją pod opieką nimf i zabroniła jej zrywać narcyzy. Persefona miała zrywać wszystkie kwiaty, tylko nie ten jeden gatunek. Stosowała się do niego, aż nagle spod ziemi wyrósł przepiękny, mocno pachnący narcyz. Dziewczyna mimo wszystko złamała zakaz, dała się skusić jego pięknu i została porwana przez Hadesa czarnym rydwanem do podziemi. Po tym wydarzeniu zrozpaczona Demeter zaczęła poszukiwać swojej córki. Wraz z jej rozpaczą zamarł cały świat, pola wyschły, ziemia przestała rodzić. Demeter szukała córki nawet wśród ludzi, ukryta pod strojem staruszki. Ludzie zaczęli cierpieć z powodu nieurodzaju. Ostatecznie interweniował sam Zeus, znalazł Persefonę w krainie umarłych i zażądał od Hadesa, by oddał córkę matce. Jednak Hades w ostatniej chwili podsunął dziewczynie granat. Po jego zjedzeniu zmuszona ona była do spędzenia połowy roku z Hadesem, w krainie umarłych, a drugą połowę mogła przepędzić z matką na ziemi. Od tamtego czasu na ziemi panowały pory roku, a w trakcie pobytu Persefony w podziemiach cała przyroda zamierała i czekała na powrót córki Demeter.
Mit o Demeter i Persefonie – streszczenie szczegółowe
Życie Demeter i Persefony
Demeter znana była jako bogini przyrody, urodzaju oraz wszystkich żywych istot. Dawała ona życie wszystkim istotom, jakie tylko pojawiły się na świecie. Ona sama zaś miała jedyną córkę, Persefony, którą bardzo kochała. Dziewczynę zwano także Korą. Spędzały one razem wiele czasu na polach i łąkach, zrywały kwiaty i obserwowały zwierzęta. Często towarzyszył im orszak nimf. Matka często ostrzegała córkę, by nie zrywała narcyzów.
Porwanie Persefony
Pewnego dnia Demeter pozostawiła Persefonę pod opieką nimf. Dziewczyna miała spędzić z nimi czas, kąpać się i zbierać kwiaty. Demeter jak zwykle ostrzegła córkę, że ma nie zrywać narcyzów. Kora posłuszna była zaleceniom swojej matki. Jednak w pewnym momencie, nie wiadomo skąd, spod ziemi wychynął przepiękny narcyz o oszałamiającym zapachu. Zaskoczona Persefona uległa urokowi tych pięknych kwiatów i zerwała jeden z nich. Wówczas spod ziemi wychynął Hades w czarnym rydwanie i porwał dziewczynę do podziemi, pełnych cieni umarłych.
Poszukiwania córki przez Demeter
Gdy Demeter powróciła na polanę, jej córki nigdzie nie było. Zrozpaczona matka zaczęła jej szukać wszędzie, przywdziała nawet szaty staruszki i pod tą postacią szukała Kory wśród ludzi. Jej rozpacz zaczęła się udzielać powiązanej z nią przyrodzie. Pola nawiedziła susza, cała przyroda przeszła w stan spoczynku, ziemia nie rodziła swych plonów. Rozpacz Demeter zaczęła więc odbijać się na całym otoczeniu i sprowadziła na ludzi nieszczęścia. Jej zachowanie spowodowało wreszcie, że sprawą zainteresował się sam Zeus.
Interwencja Zeusa i zjedzenie granatu
Interwencja Zeusa ostatecznie doprowadziła do odnalezienia Persefony. Odkrył on bowiem, że porwana dziewczyna przebywa w podziemiach wśród umarłych, przetrzymywana przez Hadesa. Dzeus zażądał od boga śmierci, by oddał córkę jej zrozpaczonej matce. Hades pozornie przystał na to żądanie. Jednak zawiązał intrygę i przed odejściem Persefony poczęstował ją granatem. Dziewczyna zjadła trochę owocu. Od tego momentu zgodnie z prawem była związana z Hadesem i musiała pozostać w jego królestwie przez połowę roku.
Dalsze losy Persefony
Od tego momentu Persefona musiała spędzać aż połowę roku w krainie umarłych, u boku Hadesa. Pozostały czas z kolei mogła przebywać na ziemi, ze swoją kochającą matką. Od tego czasu przyroda budzi się i zamiera zgodnie z tymi okresami. Przez połowę roku cała natura kwitnie i obdarza ludzi plonami. Wtedy Persefona jest ze swoją matką. Gdy cała przyroda obumiera i przestaje żyć, to jest to znak, że Kora powróciła do podziemi, gdzie spędzi kolejne sześć miesięcy u boku Hadesa. Wówczas widać w świecie, jak Demeter rozpacza z tęsknoty za córką.