„A kiedy będziesz moją żoną” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to miłosny utwór, który został stworzony z myślą o jego drugiej narzeczonej – Laurze Rakowskiej. Tym samym autor podejmuje próbę wyjścia z nastrojów dekadenckich. Rozpoczął okres tworzenia liryki nastrojowo-symbolicznej, a także erotyków, które oprócz ujęcia hedonistycznego, przedstawiały obcowanie zakochanych, jako źródło ukojenia zmysłów. Autor był kilkukrotnie zaręczony, a także miał syna i kilka romansów, jednak nigdy nie stanął na ślubnym kobiercu.
A kiedy będziesz moją żoną – budowa wiersza i środki stylistyczne
Utwór „A kiedy będziesz moją żoną” Kazimierza Przerwy-Tetmajera” ma budowę stychiczną, to znaczy ciągłą, bez podziału na strofy. Składa się z dwudziestu czterech wersów i zastosowano w nim rymy parzyste (aabb).
Mamy tu do czynienia z przykładem liryki bezpośredniej, ponieważ podmiot liryczny zdradza swoją obecność za pomocą odpowiednich zaimków i czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej, np.:”moją”, „ubiore”. Wyraża się także w imieniu pary, stosując zaimek „nam” oraz czasownik w pierwszej osobie liczby mnogiej „pójdziemy”, ponieważ sugeruje czynności, które będzie robił ze swoją ukochaną. Jest to także przykład liryki zwrotu do adresata, ponieważ osoba mówiąca zwraca się do przyszłej żony za pomocą apostrofy: „A kiedy będziesz moją żoną”.
Znajdziemy tu także wiele innych środków stylistycznych, między innymi epitety, np.: „ogród świetlisty”, „kwiat lipowy”, metafory, np.: „Ubiorę ciebie w błękit kwiatów”, czy powtórzenie: „Pójdziemy cisi, zamyśleni, wśród złotych przymgleń i promieni. Utwór jest niezwykle barwny, jakby podmiot liryczny opisywał piękny obraz przedstawiający kwitnący ogród.
A kiedy będziesz moją żoną – interpretacja wiersza
Wizje przyszłości
Podmiot liryczny, to bez wątpienia zakochany mężczyzna. Ze względu na osobiste doświadczenia autora i jego związek z narzeczoną, możemy mniemać, że to on stoi za osobą mówiącą. Z jednej strony utwór przypomina list do ukochanej, w którym mężczyzna zdradza jej swoje plany względem niej i obiecuje wspaniałą przyszłość.
Z drugiej strony mogą to być jego wyobrażenia i opis marzeń oraz wizji względem kobiety. Para może być już zaręczona lub dopiero planować wspólną przyszłość.
Podmiot liryczny widzi ich przechadzających się po ogrodzie w ciszy i spokoju. Atmosfera jest błoga, nic nie zaburza ich relaksu i wspólnie spędzanych chwil. Mężczyzna obiecuje kobiecie, że będzie ją rozpieszczał i niczego jej nie zabraknie. Oferuje życie w dostatku i radości. Jego przyszła żona ma być pięknie ubrana, wręcz wystrojona. A całej otoczce i dobrostanowi towarzyszyć będzie miłość, która dzięki małżeństwu zostanie przypieczętowana.
Symbolika utworu
Wiersz „„A kiedy będziesz moją żoną” jest niezwykle bogaty pod względem symboliki. Sam ogród który kwitnie, jest symbolem raju, życia, młodości, zmysłowości. Nawet róże w nim rosnące kojarzą nam się z romantyzmem i namiętnością.
W utworze ogromną rolę odgrywają także kolory – złoto, biel i błękit. Barwy te powiązane są z czystością, dobrobytem, czymś niewinnym, uduchowionym, boską przestrzenią. Wspomniany narcyz to symbol triumfu i radości życia. Z kolei kwiat lipy i lipa jako drzewo uznawana była przez przodków za drzewo bóstw miłości i życia rodzinnego. Niezapominajka to kwiat zakochanych, których czeka tymczasowe spotkanie, a bławatek łączony jest od wieków z wiernością. Nawet wspomniana paproć symbolizuje bogactwo w życiu i miłości. Nic więc nie zostało umieszczone w wierszu bez przyczyny.
Para przechadza się po ogrodzie pełnym, alegorii dotyczących ich przyszłego życia. Niestety dziś znając biografię autora wiemy, że do ślubu z Laurą nie doszło. Nigdy się nie ożenił, co więcej, przypisano mu łatkę wielkiego uwodziciela i bawidamka. Niektóre z jego erotyków były tak śmiałe, że wręcz zakazywano czytania ich młodym panienkom. Wzbudzał kontrowersje i uwodził, ale żadna z kobiet nie zdołała stworzyć z nim rodziny i stabilnego związku.
Podsumowanie
Utwór „A kiedy będziesz moją żoną” Kazimierza Przerwy-Tetmajera” wyraża pragnienie ogromnej, spełnionej miłości. Podmiot liryczny chce poślubić kobietę, której oferuje życie w radości i dostatku. Wierzy, że małżeństwo to drzwi do ich nieskończonej miłości. Podróż zakochanych przez życie, ma wyglądać jak przechadzka po pięknym kwiecistym ogrodzie.
Wiersz jest niezwykle bogaty w symbole radości, urodzaju, bogactwa, miłości, życia rodzinnego. Zakochany mężczyzna obiecuje ukochanej opiekę, dobrostan, rozpieszczanie na każdej płaszczyźnie – fizycznej i materialnej. Nic więc dziwnego że Kazimierz Przerwa-Tetmajer doczekał się grupy wielbicielek, które podróżowały za nim do Zakopanego, Warszawy i Wiednia.