Cała treść wydaje się być opisem prosto z baśni. Barbara jest przedstawiona przez podmiot liryczna niczym najpiękniejsza istota na świecie, której urodę można porównać do księżyc świecącego na niebie. Kobieta posiada również umiejętność zmieniania biegu światła osoba mówiąca porównuje ją bowiem do pryzmatu.
Każde słowo opisujące Barbarę przesiąknięte jest miłością do niej. Nie chodzi tu wyłącznie o strefę cielesną, ale również duchową i metafizyczną. Widząc śpiącą ukochaną podmiot liryczny może na chwilę odpocząć i zapomnieć o tym, że tak wiele dzieje się wokół niego zła.
Strony: 1 2