W tym przypadku bardzo umiejętne zostały powiązane nowe, kiełkujące uczucia z wczesną, pachnącą przyrodą. Wrażenia, które wywoływały, są natomiast zaznaczone przez częściowo baśniowy i czarujący charakter oraz słodkie, świeże zapachy i żywe kolory. Nie bez powodu została tutaj uwzględniona zielona barwa, przypominająca symbol nadziei i nowego początku. Wszystkie wymienione połączenia przeplatają ze sobą motyw człowieczeństwa, miłości, natury i buntu, tworząc unikalny i niepowtarzalny klimat dzieła.
Wiersz nie musi jednak dotykać tylko jednej wartości, którą jest miłość. Doszukać się tutaj można motywu przyjaźni lub przelotnej znajomości, która musiała zakończyć się pozostawiając za sobą ślady tkwiące w myślach podmiotu. Właśnie ten fakt nadaje uniwersalny i ponadczasowy wydźwięk całości utworu.
Podsumowanie
Wiersz jest ujednoliceniem człowieka i natury z zaznaczeniem jego uczuć. Bogactwo barwnych opisów i kontrastujące, mocne upomnienia samego siebie są przesłankami do wzbudzenia refleksji na temat odwiecznej walki rozumu z sercem. Jak widać, konflikt rozgorzałych uczuć i chłodnych, spokojnych myśli dotyczy każdego człowieka i jest on ciągłym, nieustannym procesem, z którym ciężko jest się zmierzyć.