Bolesław Prus stworzył wiele interesujących bohaterów w swojej znanej, pozytywistycznej powieści „Lalka”. Oprócz głównych postaci czytelnik ma szansę poznać także te drugoplanowe, stanowiące interesujące tło dla historii Stanisława Wokulskiego. Jedną z nich jest ojciec ukochanej głównego bohatera, Izabeli Łęckiej, czyli Tomasz Łęcki, rozrzutny arystokrata.
Charakterystyka Tomasza Łęckiego
Tomasz Łęcki jest ojcem Izabeli i mężczyzną w starszym już wieku, ma bowiem ponad sześćdziesiąt lat. Jest niski i korpulentny, odznacza się siwym zarostem oraz szarymi oczami i pochodzi z bardzo zamożnej rodziny arystokratów. W związku z tym bije od niego pewność siebie, podparta przekonaniem, że jest on lepszy od innych, gorzej urodzonych osób. Podobne poczucie wyższości przekazał on swojej jedynej córce, czyli Izabeli. Łęcki jest klasistą, podziały społeczne są dla niego istotne, nie wierzy w równość wszystkich ludzi. Często podkreśla on swoje znakomite pochodzenie i przodków. Jego duma nie ma więc nic wspólnego z jego własnymi osiągnięciami.
Łęcki przyzwyczajony jest do luksusu, wystawnego życia pełnego uciech i bankietów, z którego nie potrafi zrezygnować, nawet gdy finanse jego rodziny są w fatalnym stanie. Podobne przekonanie wpoił również Izabeli, przez co jego córka nie wie, jak wygląda prawdziwe życie. Tomasz jest człowiekiem dużej ogłady i obycia, zdarzało mu się nawet odwiedzać europejskie dwory królewskie. Nie potrafi jednak zarządzać pieniędzmi i ich zarabiać, co ma dla jego rodziny katastrofalne skutki. To właśnie Tomasz zadłuża się i sprawia, że musi zastawić rodowe srebra i sprzedać Wokulskiemu swoją kamienicę. Łęcki jest do tego stopnia oderwany od rzeczywistości, że oburza się ceną, za jaką Wokulski nabywa budynek. Nie rozumie on, jak bardzo zawyżona jest to cena względem jej prawdziwej wartości.
Tomasz Łęcki jest więc człowiekiem skrajnie nieżyciowym, przejmującym się niewłaściwymi problemami, takimi jak żałoba po królu Włoch. Łęcki nie rozumie świata wokół niego, trwa w złudzeniu tego, że jako arystokrata jest lepszy od innych i należy mu się luksusowy byt. Podobne przekonania dzieli z Izabelą, przez co jego jedyna córka ma trudny charakter i nie potrafi ona sobie ułożyć życia. W czasie akcji powieści niezwykle wysoki status społeczny Łęckich jest już tylko pięknym wspomnieniem, a oni sami zaś, za sprawą Tomasza, są na skraju bankructwa. Niegdyś Łęcki miał naprawdę ogromne środki pieniężne, zmarnował je jednak w trakcie swego rozrzutnego życia. Łęcki jest wdowcem, jednak śmierć żony nie napawała go prawdziwym smutkiem. Zdaje się on jednak prawdziwie kochać swoje jedyne dziecko, którym jest Izabela.
Łęcki jest stereotypowym wręcz przedstawieniem wizerunku dawnego arystokraty, pogrążonego w mrzonkach na temat własnej pozycji społecznej. To człowiek egoistyczny i rozpieszczony, nie zdający sobie sprawy z tego, jak naprawdę działa świat wokół niego. Łęckiego czeka bolesny upadek, któremu nie jest on już w stanie zapobiec. Jest bowiem reliktem dawnego świata, w którym ludzie tacy jak on czerpali korzyści z samego faktu przyjścia na świat w danej rodzinie.