Pozytywistyczna powieść Bolesława Prusa pod tytułem „Lalka” to dzieło skomplikowane, wielowątkowe i poruszające wiele ważnych zagadnień. W związku z tym obecna jest tam także bogata reprezentacja postaci zamieszkujących współczesną Prusowi Warszawę. Autor zadbał o to, by każda z nich była wiarygodna i pogłębiona. Jedną z nich jest Julian Ochocki – arystokrata i kuzyn Izabeli Łęckiej.
Charakterystyka Juliana Ochockiego
W czasie trwania akcji powieści Julian Ochocki jest kawalerem w wieku około trzydziestu lat, podkochuje się w swojej kuzynce, Izabeli Łęckiej, ale z drugiej strony jest zgorzkniały i przeżył już kilka zawodów miłosnych. W związku z tym Ochocki zaczyna już podejrzewać, że nie istnieje coś takiego jak miłość. Życie doświadczyło go więc boleśnie, co doprowadziło do tego, że Julian stał się człowiekiem nastawionym pesymistycznie.
Ochocki jest człowiekiem wciąż młodym i przystojnym, często ma potargane włosy lub niedbale zawiązany krawat. Porównywano jego urodę do Napoleona Bonaparte, mówiono też, że często wygląda na rozmarzonego. Określany jest mianem ekscentryka lub indywidualisty, różni się też od swoich krewnych, którzy chcą tylko prowadzić wygodne, luksusowe życie. Ochocki z kolei w pełni angażuje się w badania naukowe. Jego wielkim marzeniem jest skonstruowanie machiny latającej. Z czasem przypomina to jednak wręcz obsesję, a Ochockiego dręczy chorobliwa ambicja, jednak ma ona na celu rozwój nauki, a tym samym także poprawę bytu całego społeczeństwa. Dla tego celu mężczyzna gotów jest nawet zrezygnować z osobistego szczęścia w życiu. W ten sposób Ochocki zdobywa sympatię Wokulskiego, którego zainteresowania również leżą w sferze nauki. Jest więc oczywiste, że Julian jest także wykształcony i obyty w kwestiach związanych z rozwojem i nauką. Na dodatek określa się on jako ateista, odrzucił wiarę w Boga.
Prus przedstawia Ochockiego jako człowieka, który łączy w sobie dwie epoki – pozytywizm i modernizm. Dostrzega on wszystkie wady życia, jakie wciąż prowadzi arystokracja, co musi ostatecznie doprowadzić do jej upadku. Ochocki z pogardą traktuje taki styl bycia, odcina się od swojego otoczenia i skupia na prowadzeniu swoich badań. Ma on poczucie, że ludzie z wyższych sfer dążą do moralnego upadku, on sam zaś nie chce być tego częścią. Ostatecznie Ochocki wyjeżdża do Paryża, w którym – jak słyszał od Wokulskiego – profesor Geist prowadzi interesujące badania naukowe. Ochocki postanawia dołączyć do nich. Otrzymuje także od Wokulskiego duży spadek, dzięki któremu młodzieniec może kontynuować swoje prace nad maszyną latającą.
Julian Ochocki jest więc człowiekiem przynależącym duchowo do nadchodzącej epoki – modernizmu. Różni się on od grupy społecznej, z której się wywodzi, czyli arystokracji. Ochocki odrzuca wartości takie jak luksusowe życie oraz poczucie wyższości i w całości skupia się na nauce. To człowiek ambitny i ekscentryczny, który próbuje swoimi czynami wpłynąć na losy społeczeństwa, w którym przyszło mu żyć, bez względu na koszty, które musi ponieść na tej drodze.