Człowiek doświadcza w swoim życiu wielu trudności. Niektóre udaje się dość łatwo pokonać, inne sprawiają dużo problemów. Czasami okoliczności stają się na tyle ciężkie, że można mówić o warunkach ekstremalnych. Są to na pewno chwile związane z zagrożeniem życia lub zdrowia osoby, lub jej najbliższych.
„Pieśń nad Pieśniami” jest jedną z ksiąg dydaktycznych, które należą do Starego Testamentu. Nie da się określić autorstwa tekstu, choć nazywa się ją czasami tradycyjnie „Pieśnią Salomona”. Treść, podobnie jak duża część Biblii, była początkowo przekazywana ustnie.
Literatura stanowi kopalnię wiedzy dla człowieka. Dorobek naukowy i kulturowy świata najczęściej można odnaleźć w książkach, np. podręcznikach czy encyklopediach. Reportaże pozwalają na poznanie odległych zakątków świata, co w innych warunkach nie byłoby możliwe bez pojechania tam.
Symbol to coś oddające ukryte znaczenie, dzięki któremu za pomocą kodu można przekazać dodatkowe informacje. Część z nich jest znana, sowa symbolizuje więc najczęściej mądrość, lis chytrość, osioł upartość. Aby odszyfrować ukrytą informację, najczęściej trzeba posługiwać się tym samym kodem kulturowym, co autor dzieła.
Cierpienie jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Choć nikt nie chce go odczuwać, nie da się go całkowicie uniknąć. Może ono wynikać z własnej choroby, tragedii osobistej, jak być formą współodczuwania cierpienia bliskiej osoby.
Szczęście jest fundamentem dobrego samopoczucia człowieka. Wpływa na dobrostan psychiczny oraz pośrednio jego fizjologię. Źródła tego uczucia można doszukiwać się w wielu czynnikach, w zależności od preferencji. Tak samo, jak szczęście może dawać pyszne jedzenie, spotkanie z bliskimi czy oglądanie filmu, tak samo dla kogoś innego pomoc innej osobie również może dawać poczucie radości i spełnienia.
Dojrzewanie człowieka wiąże się z trudnymi emocjami. Jest to etap przejściowy między dzieciństwem a dorosłością, gdy wiele przekonań zostaje zweryfikowanych przez okrutne realia rzeczywistości.
Zaufanie jest podstawą budowanych relacji między ludźmi. Pozwala ono na zacieśnianie związków przez dzielenie się osobistymi rozterkami oraz sekretami. Tworzenie go wymaga czasu oraz chęci z obu stron.
Wiersz „Do krytyków” to utwór Juliana Tuwima, który pokazywał twórczość poety w charakterystyczny dla niego sposób – pełen ironii, żartu i dystansu do siebie i świata. Jest to swego rodzaju manifest kulturowy, związany z filozofią grupy Skamander, do której Tuwim należał. Jest odpowiedzią na zarzuty o brak w dorobku artystycznym wierszy zaangażowanych w sprawę narodową.
Klasycyzm jest prądem literackim, który rozwijał się zwłaszcza w Oświeceniu. Klasycyzm nawiązuje do kultury antycznej. Artyści klasycystyczni dbali o ład i harmonię dzieł, a także o to, by łączyć w nich prawdę i piękno.
Prometeizm to postawa wielkiego poświęcenia się jednostki dla ogółu. Bohater prometejski jest najczęściej indywidualistą i buntownikiem. Jest przy tym samotny i niezrozumiany.
Wallenrodyzm to postawa inspirowana dziełem „Konrad Wallenrod” Mickiewicza. Dla spełnienia pewnych szczytnych idei bohater wallenrodyczny dopuszcza się czynów moralnie dyskusyjnych – używa podstępu czy zdrady, by osiągnąć swoje cele.