“Pieśń IX” jest częścią zbioru “Księgi pierwsze” zawierającego czterdzieści dziewięć utworów i wydanego w roku 1586 w Drukarni Łazarzowej już po śmierci Kochanowskiego. W “Pieśniach” Kochanowski chętnie sięgał na przykład po inspiracje związane z dziełami Horacego, nawiązywał też do wielu filozofii antycznych.
Każdy człowiek chciałby w swoim życiu zaznać miłości. Jest to uczucie ciężkie do opisania, dla osób, które nigdy go nie przeżyły. Choć ludzie pragną miłości, zwykle nie zdają sobie sprawy z bólu i cierpienia, które często się z nim łączy.
“Pieśń o spustoszeniu Podola” odbiega klimatem od innych tego typu dzieł, jakie stworzył Kochanowski – jest bardziej gwałtowna i emocjonalna. Należy ona do “Pieśni wtórych” wydanych w roku 1586 w Drukarni Łazarzowej, już po śmierci Kochanowskiego.
Utwór “Lilije” pochodzi właśnie z tego zbioru. Oparty jest on na wywodzącej się ze średniowiecza pieśni ludowej “Pani zabiła pana”.
„Równanie serca” zawiera wiersz „Notre-Dame”, uważany za jeden z najważniejszych w twórczości autora, będący poetyckim opisem architektury paryskiej katedry Notre Dame.
Miasto to w całości twór człowieka, który niekoniecznie mu służy. Choć pozornie mieszkanie w miejscu tętniącym życiem i silnie zurbanizowanym może wydawać się pozytywne, takie nie jest. Ludzie do prawidłowego funkcjonowania potrzebują odpoczynku i kontaktu z naturą, co w aglomeracji ciężko odnaleźć. Łatwo zgubić się w jego jej zgiełku i zatracić samego siebie.
Dzisiejsza epoka to okres zatrważającego postępu technologicznego. Człowiek współczesny zdaje się zatopiony w naukowych osiągnięciach do tego stopnia, iż niektórzy snują transhumanistyczne plany fuzji ciała i maszyny.
Tadeusz Różewicz był poetą, który należał do pokolenia Kolumbów. Związany poniekąd z Awangardą Krakowską – w 1945 roku publikował w piśmie należącym do Juliana Przybosia. Jego utwory ukazują między innymi moralne rozterki człowieka uwikłanego w konflikt zbrojny wbrew swojej woli, osamotnionej jednostki, bohaterowie Różewicza uczą się na nowo żyć i określają ponownie swoje wartości i kodeks moralny.
Czesław Miłosz to jeden z najbardziej znanych polskich poetów i laureat literackiej Nagrody Nobla. Pisać zaczął jeszcze przed II wojną światową (wtedy jego utwory cechował katastrofizm).
Bolesław Leśmian to poeta kojarzony z Młodą Polską, tworzył także w dwudziestoleciu międzywojennym. Leśmian już za życia zyskał uznanie, a po śmierci uznano go wręcz za geniusza. Jego utwory były mocno zanurzone w naturze, w filozofii, pełne refleksji i namysłu.
Jan Kochanowski należy do czołowych twórców epoki polskiego oraz europejskiego renesansu. Polski poeta, tłumacz, a także sekretarz Zygmunta Augusta odegrał niebywałą role w kształtowaniu polskiego języka literackiego.
Bolesław Leśmian to młodopolski poeta, który chętnie posługiwał się zmodernizowaną wersją ballady, a jednymi z głównych tematów jego twórczości były uczucia i natura.