Jest takie słowo, które u każdego człowieka powinno wywoływać tylko pozytywne emocje i dawać mu poczucie bezpieczeństwa – to dom. Do domu człowiek wraca z podróży, z pracy, to tam chroni się, gdy świat zaczyna się robić trochę zbyt trudny i tam spędza czas ze swoimi najbliższymi.
Człowiek od zawsze otoczony był przez przyrodę, żył wraz z nią i czerpał z bogactw, jakie ona oferuje. W literaturze często pojawia się przyroda, która pełni wiele ważnych funkcji i właściwie czasami staje się kolejnym bohaterem tekstu kultury – książki, filmu, serialu czy obrazu.
Od zawsze ludzkość kreowała w swoim życiu specjalne obyczaj, tradycje i kodeksy, według których starała się zachowywać i nadawała im znaczenie. Trwają one w społeczeństwie z pokolenia na pokolenie, powtarzane i utrwalane przez kolejne osoby, które często nawet nie zdają sobie sprawy, skąd wziął się dany obyczaj i czemu tak właściwie służył.
Ludzkie losy od wieków splatają się i rozgrywają na najdziwniejsze sposoby, a człowiek od zawsze stawia przed sobą pytanie – czy to jego wolna wola ma większy wpływ na jego los, czy może jakieś potężne, niezależne siły?
Chyba każdy człowiek doświadczył w swoim życiu tego przejmującego uczucia, jakim jest tęsknota – za domem, za bliskimi, za krajem rodzinnym czy nawet za ukochanym zwierzęciem. Kojarzy się ona ze smutkiem, z przykrymi uczuciami, których doświadcza się, gdy jest się oddzielonym od rzeczy ważnych i bliskich.
W trakcie swojego życia człowiek napotyka liczne trudności. Czasami pokonuje je bez trudu, zdarzają się jednak takie, które zdają się przewyższać jego siły i wówczas ciężko jest pokonać. Literatura często obrazuje takie sytuacje, stawiając swoich bohaterów w trudnych sytuacjach i wystawiając ich na liczne próby.
“Pieśń Panny XII” jest ostatnią częścią cyklu “Pieśni świętojańskiej o Sobótce” – dwunastu pieśni, które wydane zostały w 1586 roku, już po śmierci Kochanowskiego, nakładem Drukarni Łazarzowej.
“Pieśń IX” jest częścią zbioru “Księgi pierwsze” zawierającego czterdzieści dziewięć utworów i wydanego w roku 1586 w Drukarni Łazarzowej już po śmierci Kochanowskiego. W “Pieśniach” Kochanowski chętnie sięgał na przykład po inspiracje związane z dziełami Horacego, nawiązywał też do wielu filozofii antycznych.
Każdy człowiek chciałby w swoim życiu zaznać miłości. Jest to uczucie ciężkie do opisania, dla osób, które nigdy go nie przeżyły. Choć ludzie pragną miłości, zwykle nie zdają sobie sprawy z bólu i cierpienia, które często się z nim łączy.
“Pieśń o spustoszeniu Podola” odbiega klimatem od innych tego typu dzieł, jakie stworzył Kochanowski – jest bardziej gwałtowna i emocjonalna. Należy ona do “Pieśni wtórych” wydanych w roku 1586 w Drukarni Łazarzowej, już po śmierci Kochanowskiego.
Utwór “Lilije” pochodzi właśnie z tego zbioru. Oparty jest on na wywodzącej się ze średniowiecza pieśni ludowej “Pani zabiła pana”.
„Równanie serca” zawiera wiersz „Notre-Dame”, uważany za jeden z najważniejszych w twórczości autora, będący poetyckim opisem architektury paryskiej katedry Notre Dame.