Symbolizm to nurt, który zrywał z zasadą realizmu w literaturze. Niezwykle ważne były w nim melodyjność i rytmiczność wiersza. Symbolizm nie miał przedstawiać zmysłowego świata, a to, co ponadzmysłowe czy podświadome.
We wstępie został opisany naturalizm jako nurt umożliwiający opis literacki jak najbardziej zbliżony do rzeczywistości. Naturalizm podąża za tymi tematami, które często stanowią tabu, jak śmierć, choroba, kalectwo, skrajna bieda. W naturalizmie człowiek uznawany jest po prostu za część przyrody. Styl ten realizowali tacy twórcy jak Zola, Reymont, Żeromski.
W realizmie chodzi o to, by pokazywać świat przedstawiony jako możliwie najbardziej zbliżony do rzeczywistości. Stanowi to przeciwieństwo romantycznego rozumienia sztuki. Ten nurt charakterystyczny jest zwłaszcza dla epoki pozytywizmu.
W artykule zostały przedstawione początki i charakterystyka dekadentyzmu – jako epoki w klimacie schyłkowej, z wyraźnym kultem artysty. Następnie przywołane zostały utwory takich poetów jak Baudelaire, Verlaine oraz Przerwa-Tetmajer.