„Ziele na kraterze” ukazało się po raz pierwszy w roku 1957. Zawiera wiele wątków autobiograficznych z życia jej autora, Melchior Wańkowicz opisał bowiem doświadczenia z życia własnej rodziny, związane z dorastaniem dwóch córek, Krystyny i Marty. W związku z tym powołane przez niego do życia postaci z powieści oparte są na faktycznie żyjących osobach.
„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to powieść z roku 1957 oparta o osobiste doświadczenia pisarza. Opisuje on w niej bowiem życie własnej rodziny, na którą składa się jego żona oraz dwie córki, Krystyna i Marta. Wańkowicz w tekście o charakterze fabularyzowanego pamiętnika przybliża czytelnikowi wiele lat, w czasie których jego dzieci powoli dorastały. Dzieło składa się z wielu istotnych wątków.
„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza. Ukazuje ona jego życie rodzinne oraz dorastanie dwóch córek, Marty i Krystyny. Po raz pierwszy opublikowana została w roku 1957. Ma ona wyraźnie autobiograficzny i pamiętnikowy charakter. W tekście Wańkowicza można wskazać wiele motywów literackich.
Śmierć braci Zofii. Narodziny córek Wańkowicza, Krystyny i Marty. Troska rodziców o zdrowie Krysi, która często chorowała. Wizyty z Krysią u różnych lekarzy.