W „Przedwiośniu” czytelnik spotyka wiele postaci z dalszego planu, które służą Cezaremu Baryce do rozwoju i do określenia własnego światopoglądu. Takim bohaterem jest między innymi Antoni Lulek. Postać ta ukazana została przez Stefana Żeromskiego w sposób negatywny, Lulek był bowiem komunistą.
Charakterystyka Antoniego Lulka
Antoni Lulek był bardzo chorowitym młodzieńcem, co odbijało się na jego wyglądzie. Był blady i chudy, zdawał się być także bardzo delikatny pod względem fizycznym. Dręczyły go bowiem takie schorzenia jak anemia czy astma, utrudniające mu codzienne życie. Autor opisywał, że miał on jasne włosy i niebieskie oczy. Był też trochę starszy od Cezarego Baryki, ale mimo to nawiązała się między nimi znajomość. Podobnie jak Baryka Lulek był studentem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zgłębiał prawo. Nie udało mu się wziąć udziału w wojnie bolszewickiej, wykluczono go ze względu na jego słabe zdrowie.
Młodzieniec ten był szczególnie zainteresowany polityką i bezkrytycznie popierał ideały głoszone przez komunistów. Wygłaszał z pełnym przekonaniem tezy o unicestwieniu burżuazji. Każdy z jego kolegów szybko przekonywał się, jak bardzo Lulek angażował się w politykę, próbował ich bowiem przekonać do swoich poglądów. Szybko zauważył, że Baryka jest naiwnym młodzieńcem i próbował nim pod tym względem manipulować. Mimo iż to Cezary był świadkiem rewolucji w Baku, Lulek wciąż uważał się za mądrzejszego i bardziej doświadczonego. Lulek spędził jedynie kilka lat w więzieniach, gdzie nauczył się języków. Ponoć pracował jako tłumacz, ale nigdy jego artykuły nie były wydawane. W związku z tym Antoni żył w nędzy, co mogło wpływać na głoszone przez niego poglądy.
Tym, co wyróżniało Lulka, była jego znakomita umiejętność wysławiania się. Publicznie przemawiał, wdawał się w dyskusje i potrafił w nich zwyciężać swoich przeciwników. Był to jedyne pole, na którym dominował ze względu na swoje słabe zdrowie. Lulek był jednak człowiekiem, który ograniczał się tylko do teorii komunistycznej i nie przechodził do działania. Starał się być także mentorem dla Baryki, którego próbował nieustannie kształtować. Był bardzo oczytany, ale nigdy na własne oczy nie zobaczył, jakie są skutki głoszonych przez niego poglądów.
Lulek był przez Żeromskiego prezentowany w sposób negatywny, jako ślepy i bezkrytyczny zwolennik poglądów, które wielu ludziom przyniosły śmierć i nieszczęście. Autor przedstawił go jako radykała, który do końca nie rozumiał, co tak właściwie propaguje swoimi mowami. Lulek był postacią, której brakowało doświadczeń z prawdziwego życia, ponieważ całą swoją wiedzę czerpał z książek i pism.