Gustaw Herling-Grudziński, autor powieści zatytułowanej „Inny świat”, w swoich wspomnieniach przywołuje najczęściej swoje losy lub historie innych osadzonych w łagrze mężczyzn. od czasu do czasu wśród jego wspomnień pojawiają się jednak też kobiece postaci oraz trudności, z jakimi musiały się one mierzyć trakcie pobytu w obozie. Jedną z takich bohaterek jest Natalia Lwowna. To właśnie ona pożyczyła narratorowi bezcenną wówczas książkę Fiodora Dostojewskiego, czyli „Zapiski z martwego domu”, która pozwoliła mu zrozumieć swoją sytuację.
Charakterystyka Natalii Lwownej
Natalia Lwowna została przez narratora opisana jako niezbyt atrakcyjna kobieta o wyłupiastych oczach, dzięki czemu nie była zaczepiana i wykorzystywana przez urków i innych współwięźniów. Swój wygląd zawdzięczała nieuleczalnej i ciężkiej chorobie serca. Początkowo pracowała ona w obozowym biurze rachmistrzów. Jest bardzo ostrożna i czujna, mówi w sposób rozwlekły. Jednocześnie dla wszystkich jest uprzejma i ma dobre serce. Natalia Lwowna jest obiektem wielu plotek w obozie, dotyczącym jej pracy, choroby czy przeszłości – mówi się, że rozstrzelano jej ojca.
Narrator wiele miejsca poświęca Natalii Lwownej. Opisuje ją jako osobę dobrą i wrażliwą, co jest cechami wyjątkowymi wśród osadzonych w łagrze. Często wzrusza się i płacze pod wpływem wielu wydarzeń. To właśnie ona pożyczyła Gustawowi książkę Fiodora Dostojewskiego pod tytułem “Zapiski z martwego domu”. Po dwóch miesiącach prosi go jednak o jej zwrot, ponieważ nie jest w stanie żyć bez tej powieści.
Natalia Lwowna jest postacią, która wierzy, że nie da się do końca odebrać człowiekowi jego wolności, nawet zamykając go w łagrze. Uważa bowiem, że zawsze zostaje mu wybór w postaci decyzji o sposobie i czasie własnej śmierci. Dlatego też Natalia Lwowna próbowała w obozie popełnić samobójstwo. Przecięła sobie żyły na rękach, ale uratowała ją towarzyszka z baraku. Była to jej metoda na odzyskanie utraconej w łagrze wolności. Był to także jej bunt i nieposłuszeństwo wobec oprawców. Miała więc w sobie mnóstwo pragnienia niezależności i chciała żyć na własnych warunkach. Nie znalazła na to innego sposobu niż odebranie sobie życia. Próba ta skończyła się jednak niepowodzeniem.
Bohaterka załamała się po nieudanym samobójstwie, które było dla niej ostatnią szansą na odzyskanie wolności. Odebrano jej także i tę możliwość. Straciła w związku z tym wszelką nadzieję na ucieczkę z łagru i na upragnioną zmianę w życiu. Po podcięciu żył przeniesiono ją też do pracy w kuchni, gdzie nadal okazywała innym dobroć i szlachetność. Przestała jednak wierzyć w to, że ratunek przed obozem jest możliwy.
Natalia Lwowna była ważną osobą dla narratora, łączyła ją z nim bowiem pewna więź, polegająca na porozumieniu światopoglądu i wspólnych marzeniach. Była także jedną z niewielu dobrych osób, jakie opisał w swoich wspomnieniach z łagru.