Jednym z najważniejszych dzieł epoki polskiego romantyzmu jest bez wątpienia dramat „Kordian” pióra jednego z wielkich wieszczów, czyli Juliusza Słowackiego. Dzieło to opowiada o losach głównego i tytułowego bohatera, czyli Kordiana, a także ukazuje refleksje autora na temat walki o niepodległość jego ojczyzny oraz odnośnie powodów upadku powstania listopadowego. Dzieło Słowackiego jest powszechnie klasyfikowane jako dramat romantyczny ze względu na okres, w jakim powstało oraz na cechy, jakimi utwór ten się wyróżnia.
Przede wszystkim „Kordian” charakteryzuje się poruszoną w nim tematyką narodową, a dokładniej walką o wolność Polski w czasach zaborów. Słowacki w tym okresie osadza jego akcję oraz podejmuje temat klęski powstania listopadowego. Autor próbuje zdiagnozować powody, dla których ten zryw zbrojny nie powiódł się, a Polacy dalej pozostawali w niewoli. Poeta przygląda się też społeczeństwu i obecnym w nim napięciu, przez które niemożliwe okazało się porozumienie pokoleń i wspólna walka o niepodległość. Główny bohater, Kordian, pod wpływem wielu wydarzeń staje się patriotą aktywnie walczącym o swoją ojczyznę. Słowacki formułuje także w „Kordianie” swoją odpowiedź na mesjanizm Mickiewicza, jakim był winkelriedyzm. Polska miała przyjąć na siebie ciosy, by inne kraje mogły walczyć o wolność.
W dramacie Słowackiego obecny jest także bohater romantyczny, jakim jest Kordian. To wybitna jednostka, osamotniona w swoich pragnieniach i dążeniach, skazana na samotność, bardzo wrażliwa i doświadczająca nieszczęśliwej miłości. Kordian ma w sobie także cechy bohatera werterycznego. Jest on postacią typową dla romantycznych dramatów, jakie powstawały w tamtej epoce.
W „Kordianie” Słowacki zgodnie z zasadami romantycznymi odszedł od klasycznej reguły, która nakazywała jedność akcji, czasu i miejsca dramatu. Zamiast jednej doby, jak to miało miejsce w antyku, poeta czasem akcji obejmuje około trzydziestu lat. Wydarzenia nie mają miejsca w jednej lokacji, ale w wielu, co także jest odstępstwem od reguły. Słowacki opisał także w dramacie kilka wątków, między innymi powiązanych z miłością, dorastaniem oraz polityką.
W dramacie Słowackiego zostały zawarte też elementy metafizyczne i fantastyczne, co złamało antyczną zasadę mimesis. Jego dramat nie ma na celu dokładnego odwzorowania rzeczywistości, jaka otaczała autora. Słowacki pozwala sobie na szerokie fantazje, by zapoznać swojego czytelnika z konkretnym przesłaniem.
Nieznane jest także zakończenie losów Kordiana, Słowacki zastosował niepopularne w czasach antycznych otwarte zakończenie. Czytelnik sam może interpretować opisane wydarzenia i zgadywać, czy bohater zdążył zostać ułaskawiony przed wykonaniem na nim egzekucji. Dzieło Słowackiego ma więc wiele cech, dzięki którym można je określać mianem dramatu antycznego.