Przypowieść o zagubionej owcy to jeden z tekstów Nowego Testamentu. Pochodzi ona z Ewangelii świętego Łukasza (15, 1-7). Przypowieść ta przybliża odbiorcy temat tego, jak należy się cieszyć z każdego nawróconego grzesznika, który zrozumiał swoje błędy i powrócił do właściwej wiary.
Przypowieść o zagubionej owcy – streszczenie
Przypowieść zaczyna się od tego, że Jezus spożywa posiłek z celnikami i grzesznikami. Sytuacja ta wzbudza oburzenie wśród faryzeuszy, wzbudziła ich krytykę i niezadowolenie. Uważają oni bowiem, że Jezus zadaje się z nieczystymi osobami. W odpowiedzi na ich oburzenie Jezus opowiada im przypowieść. Mówi ona o zagubionej owcy. Zadaje on pytanie o to, czy gdyby posiadali oni sto owiec i spośród nich zginęła jedna, to czy nie zostawiliby pozostałych dziewięćdziesięciu dziewięciu, by odnaleźć tę jedną, która zniknęła? Gdy pasterz znajdzie taką owcę, to bierze ją w ramiona i szczęśliwy wraca z nią do reszty stada. Świętuje swoją radość z przyjaciółmi i sąsiadami, zapraszając ich do siebie z tej wspaniałej okazji. Na koniec przypowieści Jezus porównuje opowiedzianą historię do radości, jaka panuje w Niebie, gdy któryś z grzeszników nawróci się, która jest większa niż szczęście z powodu dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy tego nawrócenia nie potrzebują.
Przypowieść o zagubionej owcy – interpretacja sensu przypowieści
Interpretacja przypowieści jest stosunkowo prosta – w warstwie symbolicznej owce są ludźmi, z kolei troskliwy pasterz reprezentuje Boga. Bóg opiekuje się swoją trzodą i dba o to, by wszystkie owce – czyli ludzie – były bezpieczne. Zdarza się jednak, że któraś z owiec się zgubi, co z kolei symbolizuje człowieka, który gubi się w życiu i staje się właśnie na przykład grzesznikiem i przestaje postępować właściwie i zgodnie z wolą Boga. Jednak gdy dzieje się coś takiego, to Bóg nie spisuje zaginionej owcy na straty, tylko okazuje swoją miłość i troskę, rozpoczynając jej poszukiwania. Każdy grzesznik jest bowiem dla Boga wyjątkowo ważny, a jego nawrócenie, czyli symboliczne odnalezienie się zaginionej owcy, to dla niego powód do radości większy niż obecność dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych osób, w przypadku których nawrócenie nie było konieczne. Pokazuje to także postawę samego Jezusa, w trakcie jego pobytu na ziemi. Jadał on właśnie z celnikami i grzesznikami, nie zaś ze sprawiedliwymi faryzeuszami. Cieszy się on bowiem z każdego nawróconego grzesznika, nie zaś z tych, którzy nie potrzebują jego pomocy.
Przypowieść o zagubionej owcy – przesłanie
Przypowieść o zaginionej owcy mówi więc o tym, że Bóg kocha każdego człowieka i każda osoba, która się nawróci, jest dla niego powodem do wielkiego szczęścia. Przypowieść ta mówi także o tym, że nikogo nie wolno skreślać, jak uczynili to faryzeusze wobec celników i grzeszników. W trzodzie Boga jest miejsce dla każdej osoby, a człowiek, który zrozumiał swój błąd, jest dla Stwórcy powodem większej radości niż wiele innych, sprawiedliwych osób, które nie potrzebują jego wybaczenia. Każdy człowiek ma szansę się zmienić. Stwórca obserwuje każdego i wie, kiedy ktoś oddala się od niego, jednak zawsze jest gotów na to, by mu pomóc w powrocie do niego, jeśli zdarzy mu się w jego życiu zbłądzić z właściwej drogi, wyznaczonej przez słowa Boga.