Śmierć jest czymś, co czeka każdą żywą istotę, zarówno człowieka, jak i zwierzęta i rośliny. Jest też jednym z najbardziej frapujących ludzkość zjawisk, ponieważ jak do tej pory nie uzyskała ona odpowiedzi, co dzieje się z człowiekiem po przekroczeniu tej ostatniej granicy. Rozważania te pojawiają się w każdej religii na całym świecie.
Praca to jedna z podstawowych czynności, jaką ludzie wykonują codziennie, by zapewnić sobie środki do życia. Zmieniała się ona jednak na przestrzeni wieków, miała inny cel i inaczej była wynagradzana. Niezmienna jest tylko jej obecność.
Psalm 23, znany pod tytułem „Pan jest moim pasterzem” to zdecydowanie najpopularniejszy psalm na świecie. Znalazł się w wielu produkcjach filmowych, takich jak „Titanic”, czy „Szeregowiec Ryan”. Jego oprawę gospelową opracowała Cissy Houston (mama Whitney Houston). Bardzo często słyszy się go podczas liturgii pogrzebowej.
Psalm to utwór liryczny o charakterze modlitewnym, którego adresatem najczęściej jest Bóg. Psalm to rodzaj pieśni religijnej, która może być błagalna, dziękczynna, pochwalna, pokutna, prorocza. Biblijna Księga Psalmów zawiera ich aż 150. „Psalm 130” nosi tytuł „Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu”, ale nazywa się go również „pieśnią stopni”, co bezpośrednio wiąże się z jego tematyką.
Gdy nie ma się wobec kogoś dobrych intencji, często mu się życzy, by żył w ciekawych czasach. Prawda jest jednak taka, że świat zawsze jest niestały i niespokojny, a społeczeństwo nieustannie mierzy się z różnego rodzaju wydarzeniami historycznymi, konfliktami czy katastrofami.
Samotność czasem dotyka każdego. Mimo prawie siedmiu miliardów ludzi na tej planecie jest jednym z najbardziej ludzkich stanów egzystencji. Można być samotnym pośród tłumów, cierpieć wyobcowanie w gronie kochającej rodziny.
Gdzie zbrodnia tam i kara. Motyw ten wydaje się znany dla ludzi już od czasów Hammurabiego. Towarzyszy mu pytanie o zależność między jedynym i drugim oraz prawdziwą naturę tej pary. W literaturze odwoływano się do niego na łamach różnych epok, począwszy od niepisanego zarania dziejów, poprzez starożytność, renesans aż po czasy bardziej nam współczesne. Warto więc przytoczyć kilka przykładów motywu zbrodni i kary.
Jednym z najważniejszych motywów literackich, który pojawia się od początku istnienia literatury, jest motyw przyrody. Natura jest ważnym aspektem ludzkiego życia – dostarcza człowiekowi pożywienia, uspokaja go i wycisza, kontakt z naturą dostarcza też wrażeń estetycznych. Przyroda w dziełach literackich często nie jest tylko dekoracją, na tle której rozgrywa się fabuła.
Wszystkie religie opierały swoją naukę o moralności na karze za zło. Wyrównanie rachunków miało przychodzić po fizycznej śmierci człowieka. W wielu z takich religii istniało miejsce odbywania tej kary, potworny teatr kaźni lub odosobnienia duszy.
Taniec najczęściej kojarzony jest z aktywnością fizyczną, rozrywką i radością, z muzyką i zabawą, której oddają się tańczący ludzie. Ma on jednak także głębsze znaczenie i w różnych kulturach odbierany jest inaczej. Taniec może wiązać się z tradycją i patriotyzmem, może być także symbolem władzy, znane są także tańce obrzędowe, powiązane z religią.
Mówi się, że zemsta najlepiej smakuje na zimno. Jest ona reakcją na doznane krzywdy, upokorzenia i zbrodnie. Ludzie dokonują jej pod wpływem silnych emocji lub z wyrachowaniem odkładają w czasie, by jak najlepiej przygotować zemstę i by była ona jak najbardziej bolesna.
„Pieśń nad Pieśniami” jest jedną z trzydziestu dziewięciu ksiąg Starego Testamentu. Artystyczne piękno dzieła zostało docenione przez wyznawców judaizmu oraz chrześcijaństwa, ale nie tylko. Treść dotyczy miłości Oblubieńca i Oblubienicy, którzy pragną się miłością romantyczną, jak i erotyczną.