Biblia to jeden z najważniejszych tekstów literackich, jakie powstały w czasie historii ludzkości. Zawiera ona wiele opowieści, które są też fundamentem wiary chrześcijańskiej i przedstawiają dawne losy ludzi związanych z tą religią oraz to, w jaki sposób według niej powstał świat i jak kształtowała się historia cywilizacji. Jedną z najbardziej znanych jest z pewnością historia arki Noego.
Historia arki Noego
Ludzkie grzechy sprawiły, że Bóg pożałował tego, że stworzył świat. Zdecydował zatem, że zniszczy całe życie, jakie się na nim pojawiło. Jednak Noe był osobą, którą Bóg cenił, zatem postanowił ocalić jego życie. Noe był bowiem prawym mężczyzną, zatem wyróżniał się na tle reszty ludzkości. Swoje życie zawierzył Bogu i trwał z nim w przyjaźni. Bóg zatem wyjawił mu swoje zamiary i nakazał Noemu przygotować się do wielkiego potopu, jaki miał być zesłany na świat.
Bóg podyktował Noemu plany zbudowania z drewna wielkiej arki. Mężczyzna miał tam zabrać całą swoją rodzinę, między innymi synów Sema, Chama i Jafeta. Noe zgromadził także po parze spośród wszystkich żyjących istot, samca i samicę każdego gatunku. Mężczyzna zgromadził też zapasy jedzenia dla wszystkich.
Noe stosował się do zaleceń Boga i wszedł wraz z rodziną na pokład arki. Stwórca zamknął za nimi drzwi tego statku. Po tygodniu zaczął padać straszliwy deszcz, który przez czterdzieści dni zalewał cały świat.
Gdy minęło kolejne sto pięćdziesiąt dni, to wody zaczęły powoli opadać. Arka Noego wraz ze zwierzętami osiadła na szczytach gór Ararat, a po siedemdziesięciu dniach pasażerowie dojrzeli ich szczyty. Noe wypuścił kruka, lecz ten ciągle wracał na arkę. Noe wypuścił następne gołębicę, ale ptak powrócił z niczym. Mężczyzna po siedmiu dniach ponownie uwolnił ptaka i wówczas gołębica wróciła na arkę ze świeżą gałązką oliwną, co znaczyło, że gdzieś tam pojawił się ląd. Po sześćdziesięciu dniach Noe, jego rodzina i zwierzęta opuścili arkę, a ziemia stała się sucha.
Wówczas Noe zbudował dla Boga ołtarz, a potem złożył na nim całopalną ofiarę. Wówczas Stwórca obiecał mężczyźnie, że już nigdy nie dopuści do zagłady życia na świecie, nieważne, do jakich niegodziwości dopuszczą się ludzie. Noe i jego potomkowie zostali pobłogosławieni i ich zadaniem było zaludnienie ziemi na nowo. Wszystkie żywe istoty zostały także wtedy oddane we władanie ludzi. Zwierzęta miały też odczuwać trwogę przed człowiekiem. Ustanowiono też pewne prawa, takie jak śmierć mordercy jako kara za jego czyn.
Swoje przymierze z ludźmi Bóg potwierdził, rozciągając tęczę na niebie na znak zawartego sojuszu. Następnie Noe na ziemi rozpoczął życie rolnika. To on uprawiał winorośl i uzyskał z niej wino. Przypadkowo upił się nim i leżał w swoim namiocie i tak dostrzegł go jeden z jego synów. Cham doniósł o tym braciom i w ten sposób wyśmiał ojca. Pozostali bracia z kolei okryli go w namiocie płaszczem, by nie oglądać go w tym stanie.
Gdy Noe wytrzeźwiał i dowiedział się o tym, co zaszło, to przeklął Chama i jego potomstwo. Pobłogosławił natomiast dzieci Sema. Potomkowie Jafeta z kolei mieli mieszkać w namiotach Sema. To tłumaczyło położenie ludów na świecie. Noe żył jeszcze około trzystu pięćdziesięciu lat po potopie zesłanym przez Boga na ludzkość.