Poeta, artysta jest ojcem swojego dzieła. Ma poczucie, że zostawia spuściznę dla potomnych. Możemy dostrzec tu nawiązanie do słynnych słów Horacego „wybudowałem pomnik twardszy niż ze spiżu”, czyli popularnego motywu literackiego „exegi monumentum”. Dla osoby mówiącej nie ma zatem różnicy, między żmudną i trudną pracą nad zbudowaniem idealnej bryły, budowli, narzędzia, a stworzeniem wiersza czy innego dzieła, które w poczuciu jego twórcy jest idealne.
Podsumowanie
Wiersz „Cieśle” Juliana Przybosia wyraża fascynację nad ludzką pracą, zdolnościami technicznymi, procesem tworzenia i rękodzieła. Podmiot liryczny skupia się na trudnej pracy fizycznej i współpracy człowieka z narzędziami oraz jego siłą. Nie bez przyczyny w utworze pojawia się kula, która jest uznawana za bryłę idealną i niezwykle fascynującą. Możemy domyślić się że poeta chciał w ten sposób ukryć drugie znaczenie utworu, a mianowicie trud jaki trzeba włożyć w tworzenie poezji. Proces powstawania wiersza wymaga siły, natchnienia, pracy umysłu i pomysłu. Mimo oszczędności w słowa i środki stylistyczne, poeta wyraził swoje myśli w sposób zrozumiały i przystępny. Jest to jedna z cech charakterystycznych twórczości Awangardy Krakowskiej, wyznającej tzw. „ekonomiczność wypowiedzi”.
