Julian Przyboś to polski poeta, który rozpoczął swą twórczość w latach 20tych XX wieku. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Awangardy Krakowskiej. Twórczość tej grupy literackiej charakteryzowała się między innymi ekonomicznością języka poetyckiego, katastrofizmem, eksprezjonizmem poetyckim, budowaniem obrazu będącego ekwiwalentem uczuć.
Julian Przyboś to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli Awangardy Krakowskiej, do której należeli także, np.: Tadeusz Peiper, czy Adam Ważyk. Twórczość tej grupy literackiej charakteryzowała się między innymi ekonomicznością języka poetyckiego oraz katastrofizmem i ekspresjonizmem poetyckim, czego przykładem jest utwór Juliana Przybosia „Równanie serca”.
„Miasto, masa, maszyna”, czyli tak zwane „3M” to hasło przewodnie Awangardy Krakowskiej, której niewątpliwie jednym z najwybitniejszych przedstawicieli jest Julian Przyboś. Wiersz „Cieśle” idealnie wpisuje się w charakterystykę twórczości Awangardy Krakowskiej, jest oszczędny w słowa i środki stylistyczne, ale konkretnie przekazuje myśl i założoną tematykę. Jest to tzw. „ekonomiczność wypowiedzi”. Sam Przyboś uznał utwór za swój oficjalny debiut. Rozpoczyna okres jego poetyckiej fascynacji technologią i rzemiosłem.
„Równanie serca” zawiera wiersz „Notre-Dame”, uważany za jeden z najważniejszych w twórczości autora, będący poetyckim opisem architektury paryskiej katedry Notre Dame.
Julian Przyboś to polski poeta, prozaik, a także eseista. Jego działalność artystyczna przypada na XX wiek. Przyboś należał do Awangardy Krakowskiej – grupy literackiej, która prężnie działała przy krakowskim czasopiśmie „Zwrotnica”, redagowanym przez Tadeusza Peipera.
Julian Przyboś to polski poeta, eseista oraz tłumacz, prężnie działający twórczo w XX wieku. Uważany jest za czołowego przedstawiciela Awangardy Krakowskiej – grupy literackiej, działającej przy krakowskim czasopiśmie „Zwrotnica”, która funkcjonowała w latach 1922-1927.