Artysta jest bezsilny wobec zagłady, wojny i odrzucenia. Historia nauczyła nas, że to właśnie tę grupę ludzi najczęściej starano się stłamsić, poddać cenzurze i spacyfikować. Wiersz wyraża wizję wręcz apokaliptyczną. Tom „Równanie serca” powstał w 1938 roku, a więc tak na prawdę tuż przed wybuchem II wojny światowej. Julian Przyboś nie wiedział nawet, jak bardzo jego wizja przedstawiona w wierszu stanie się rzeczywista i jak przyszłe wydarzenia dotkną wszystkich ludzi, także tak bliskich jego sercu poetów.
Podsumowanie
„Równanie serca” to utwór wyrażający mroczną wizję zagłady ludzkości, która dotknie wszystkich ludzi i zbierze swoje żniwa nawet wśród bezbronnych. Poeci, którzy są wolnymi duszami, kochającymi sztukę wyrażoną za pomocą słów, będą zmuszeni odfrunąć z kraju, a życzeniem podmiotu lirycznego jest możliwość założenia gniazd, do których mogliby powrócić. Marzy o tym, że nigdy nie będzie musiał zamilknąć.
W wierszu pojawia się katastrofizm i motyw poety-ptaka. Osoba mówiąca wierzy, że natura jest dobrem, które należy chronić i pozwolić jej istnieć. Ona odrodzi się mimo ingerencji człowieka i mimo upadku ludzkości, ale to w niej człowiek odnajduje ukojenie, dom i piękno. Niewątpliwie utwór jest wyrazem przeczucia dotyczącego konfliktu zbrojnego i kryzysu, który czeka ludzi na całym świecie.
