Bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec” istnieli naprawdę. Autor oparł losy Rudego, Alka i Zośki o relację spisaną przez tego ostatniego. Bohaterowie należeli do tak zwanego pokolenia Kolumbów, czyli ludzi, którzy w czasie II wojny światowej dopiero wchodzili w dorosłość. Ich wszystkie plany i marzenia zostały brutalnie zniweczone przez konflikt zbrojny. Mimo tej tragedii bohaterowie wielokrotnie wykazywali się ogromnym heroizmem.
Po wybuchu wojny Rudy, Alek i Zośka jako członkowie drużyn harcerskich zaangażowali się od razu w patriotyczne działania, mające na celu utrudnianie życia niemieckim okupantom. Ich akcje wiązały się z ryzykiem aresztowania przez gestapo, przesłuchiwania, a nawet torturowania. Kolportowali nielegalną prasę, nosili grypsy zajmowali się też uliczną propagandą oraz innymi zadaniami, jakie miała dla nich Polska Podziemna. Wszystko to wymagało od nich prawdziwej odwagi i patriotyzmu, mogło mieć bowiem bardzo nieprzyjemne konsekwencje. Następnie zaangażowali się w akcje Małego Sabotażu. Mimo jeszcze większego ryzyka bohaterowie zajmowali się takimi działaniami jak zrywanie afiszów, plakatów, wypisywaniem na murach patriotycznych haseł i malowaniem kotwicy, wybili szyby w wystawach zakładów fotograficznych, które współpracowały z Niemcami. Alek Dawidowski był nawet odpowiedzialny za ściągnięcie niemieckiej tablicy zawieszonej na pomniku Kopernika. Bohaterowie dołączyli także do grup szturmowych Szarych Szeregów.
Jednak największym świadectwem ich heroizmu była słynna akcja pod Arsenałem. Miała ona na celu uwolnienie uwięzionego przez gestapo Jana Bytnara. Podjęli się jej mimo ogromnego ryzyka, jakie niosła ona ze sobą. Bohaterom udało się zrealizować swój cel i Rudy został wyrwany z rąk gestapo. Jego przyjaciele poświęcili się dla niego, a Alek Dawidowski oddał za to swoje życie – został bowiem ranny w strzelaninie, jaka wywiązała się w trakcie akcji. Pobitego Rudego nie udało się uratować, ale cała akcja była świadectwem heroizmu młodych ludzi oraz tego, że naprawdę wierzyli w wyznawane wartości. Nie były to jedynie puste deklaracje. Na dodatek Zośka po śmierci Alka i Rudego zdobył się na to, by wrócić do działania w akcjach patriotycznych.
Ogromnej odwagi od młodych chłopców wymagało także normalne życie, jakie starali się prowadzić w czasie wojny. Uczyli się, pracowali, spędzali czas z bliskimi, a wszystko to w cieni ciągłego zagrożenia. To, że potrafili wciąż w swoim życiu odnaleźć radość i cieszyć się nim, jest świadectwem tego, że mimo młodego wieku byli oni prawdziwymi bohaterami, zasługującym na pamięć i miejsce w historii.