Głównymi bohaterami powieści przygodowej dla młodzieży „W pustyni i w puszczy” autorstwa Henryka Sienkiewicza są Staś Tarkowski Nel Rawlison. To te dzieci zostają bowiem uprowadzone przez zwolenników proroka Mahdiego i muszą odbyć trudną drogę do domu przez niebezpieczny kontynent afrykański. Towarzyszą im w tym rozmaite postaci, takie jak na przykład Mea.
Charakterystyka Mei
Mea to czarnoskóra mieszkanka Afryki, która dołącza do dzieci w podróży i zastępuję Nel jej zmarłą piastunkę Dinah. Jest młoda i delikatna. Dołączyła do podróżujących w Faszodzie, gdzie podarował ją Nel emir na prośbę szejka Hatima. Imieniem Mea nazwał ją z kolei Staś.
Mea pochodziła z plemienia o nazwie Dinka. Posługiwała się ona językiem ki-swahili, dzięki czemu bez problemu rozmawiała ze Stasiem, który także go znał. Mea miała bardzo charakterystyczną sylwetkę, świadczącą o jej pochodzeniu, a wyróżniały ją długie oraz szczupłe nogi. Miały one związek z brodzeniem po licznych rozlewiskach Nilu. Dzięki temu Mea między innymi znała się na rozmaitych gatunkach ryb.
Wygląd Mei wzbudzał sympatię oraz zaufanie. Miała ona słodką, delikatną twarz i miły jej wyraz. Gdy opiekowała się Nel, to starała się ją maksymalnie ochronić przed różnymi trudami, z jakimi wiązała się podróż po Afryce. Mea była też przyzwyczajona do ciężkich warunków, wędrowała pieszo przy koniach. Świetnie wiedziała, jak sobie radzić oraz gdzie znaleźć wodę. Dzięki niej ludzie i zwierzęta nie byli spragnieni. Mea była sprytna i zaradna, doskonale wiedziała, jak przetrwać.
Mea nie bała się ciężkiej pracy i wykonywała wszystkie niezbędne obowiązki, Zbierała drewno, pilnowała ognia w nocy na zmianę z Kalim, gotowała, szykowała Nel wodę do kąpieli. Była bardzo wytrzymała i świetnie radziła sobie nawet z rosnącym pragnieniem. Gdy Kali źle się czuł, objęła go i pragnęła z nim umrzeć. Bardzo się bowiem do niego przywiązała.
Charakter dziewczyny był bardzo cichy, pokorny, skromny i odznaczała się ona niezwykłą łagodnością. Czasami zdarzało się jej zazdrościć Kalemu jego silnej osobowości. Od Stasia przyjęła chrzest i była rozczarowana, ponieważ wierzyła, że po tym wydarzeniu jej skóra stanie się biała.
Mea była dzielna, cicha, pracowita i skromna, a także pogodzona ze swoim losem, była bowiem niewolnicą. Zawsze wspierała dzieci oraz Kalego oraz robiła wszystko, co mogła, by złagodzić im trudy wędrówki i uczynić życie lżejszym mimo ciężkich okoliczności.