Kopciuszek – plan wydarzeń
Ślub ojca Kopciuszka z jej macochą, złą kobietą. Macocha i jej dwie córki dokuczają Kopciuszkowi. Praca Kopciuszka jako pomocy domowej. Nadanie Kopciuszkowi przezwiska ze względu na jej spanie obok pieca.
opracowania
Rozdzióbią nas kruki, wrony – bohaterowie
„Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótka nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Jest ona pełna dramatycznych wypadków, mimo iż pojawia się w niej zaledwie kilku bohaterów. Reprezentują oni różne racje i każdy z nich ma swoje miejsce w rozgrywającym się w czasie akcji utworu powstaniu styczniowym.
Stosunek Żeromskiego do walki z zaborcami i udziału Polaków w powstaniu styczniowym
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Opowiada w niej i losach Szymona Winrycha, człowieka, który jako jeden z ostatnich dostarczał powstańcom styczniowym broń, kiedy wiadomo już było, że ponieśli oni klęskę.
Rola opisów przyrody w Rozdzióbią nas kruki, wrony
Stefan Żeromski jest autorem krótkiej albo bardzo treściwej noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Ukazuje ona upadek powstania styczniowego. Jego ofiarą jest Szymon Winrych, ostatnia osoba, która dostarcza walczącym broń.
Ocena postępowania chłopa w Rozdzióbią nas kruki, wrony
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” w której ukazuje obraz upadku powstania styczniowego. Głównym bohaterem utworu jest Szymon Winrych, ostatni człowiek, który dostarcza partyzantom zaopatrzenie takie jak broń. Zostaje jednak przyłapany na tym przez wojsko rosyjskie i zamordowany.
Szymon Winrych – charakterystyka i ocena
Nowela „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótki utwór autorstwa Stefana Żeromskiego. Ukazuje on ostatnie miesiące powstania styczniowego, kiedy klęska Polaków była już przesądzona. Główną postacią tego dzieła jest Szymon Winrych, a tak naprawdę ukrywający się pod tym pseudonimem Andrzej Borycki, który wciąż uparcie pomaga powstańcom i dostarcza im broń, dzięki której mogą kontynuować walkę.
Symbolika tytułu opowiadania Rozdzióbią nas kruki, wrony
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”, które ukazuje klęskę powstania styczniowego, przedstawiając losy człowieka, Szymona Winrycha, który jako ostatni dostarcza walczącym broń, mimo iż jest już wiadome, że zryw zakończy się ich porażką.
Rozdzióbią nas kruki, wrony – streszczenie
„Rozdzióbią nas kruki, wrony” to nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Składa się ona z trzech części, a zawarta w niej opowieść nawiązuje do upadku powstania styczniowego. Swoją premierę miała w roku 1895 i ukazała się w zbiorze opowiadań o takim samym tytule.
Rozdzióbią nas kruki, wrony – plan wydarzeń
W jesienny dzień Szymon Winrych wędruje do Nasielska. Winrych jest zmarznięty i głodny, podobnie jego konie. Winrych przewozi wozem ukrytą broń dla powstańców. Winrych w oddali dostrzega oddział wojsk rosyjskich.
Dżuma – bohaterowie
„Dżuma” Alberta Camusa to powieść o epidemii mającej miejsce w algierskim miasteczku Oran. Pod jej wpływem losy wszystkich mieszkańców tego miejsca odmieniają się, a każdy z nich inaczej reaguje na te okrutne okoliczności. Camus ukazał różne postawy ludzkiego zachowania za pomocą wielu postaci, które wiarygodnie sportretował na kartach swojej powieści.
Zło jako wyzwanie wobec którego człowiek powinien się wyraźnie opowiedzieć. Rozważ problem odwołując się do „Dżumy” i innych utworów literackich XIX i XX wieku
Zło to coś, co uznaje się za nieodłączny element świata oraz ludzkiej natury. Tym zagadnieniem zajmuje się wiele religii i systemów filozoficznych, które próbują ustalić, czym ono naprawdę jest i czy można uważać, że jest czymś przyrodzonym człowiekowi od urodzenia.
Człowiek – istota zasługująca na szacunek czy potępienie? Rozważ zagadnienie na przykładzie Dżumy Alberta Camusa i Lalki Bolesława Prusa i innego tekstu literackiego
Trudno jest jednoznacznie powiedzieć, jaki tak naprawdę jest człowiek. Może on dopuszczać się rzeczy strasznych, a z drugiej strony działać z najwyższym poświęceniem w imię większego dobra. Od wieków filozofowie głowią się nad pytaniem, czy człowiek jest z natury dobry czy zły. Czy powinien zasługiwać na potępienie, czy może jednak szacunek jest tym, co powinno mu być okazywanie?