W powieści „Przedwiośnie” Stefan Żeromski sportretował wiele zróżnicowanych postaci, wywodzących się z różnych pokoleń i klas społecznych. W ten sposób ukazał swoim czytelnikom szeroką panoramę społeczeństwa żyjącego na właśnie odzyskanych przez Polskę po I wojnie światowej terenach. Główną postacią jest bohater dynamiczny, który zmienia się wraz z kolejnymi wydarzeniami w powieści.
Charakterystyki bohaterów Przedwiośnia
Cezary Baryka – to główny bohater, postać dynamiczna i rozwijająca się. Cezary dorasta bowiem na oczach czytelnika. Poznaje się go w Baku, gdy jest dzieckiem, a ostatecznie na końcu powieści jest już dojrzałym młodzieńcem. Na jego rozwój mają wpływ komunistyczne ideały, śmierć rodziców, uczestnictwo w rewolucji i wojnie bolszewickiej, znajomość z wieloma osobami o odmiennych poglądach i inne doświadczenia. Cezary wspierał rewolucjonistów, ale ostatecznie zrozumiał, że jego komunistyczne poglądy można pogodzić też z patriotyzmem. W czasie pobytu w Nawłoci o jego uczucia rywalizowały aż trzy kobiety, był bowiem atrakcyjnym młodzieńcem.
Seweryn Baryka – ojciec Cezarego Baryki, pracujący jako rosyjski urzędnik. W Polsce był człowiekiem ubogim, ale w Baku dorobił się i założył rodzinę. Mimo lat na emigracji wciąż pozostawał patriotą i marzył o powrocie do Polski. To on opowiedział Cezaremu o szklanych domach. Nie dożył jednak powrotu do ojczyzny.
Jadwiga Baryka z Dąbrowskich – matka Cezarego Baryki. W młodości przeżyła miłość do Szymona Gajowca, niestety nie mogła go poślubić ze względu na różnice klasowe. Małżeństwo z Baryką zawarła z rozsądku, całe życie tęskniła za Polską. Zmarła po rewolucji, ciężko pracując dla syna. Była też pełna empatii, pomogła pewnej księżnej, za co ukarano ją pracą w porcie dla bolszewików.
Hipolit Wielosławski – młody szlachcic, któremu Baryka uratował życie w trakcie wojny bolszewickiej. Typowy przedstawiciel swojej klasy społecznej, chce wieść leniwy i beztroski żywot. Po wojnie zaprasza Cezarego do swojego majątku w Nawłoci.
Szymon Gajowiec – ubogi urzędnik, pierwsza miłość Jadwigi Baryki. Boleśnie przeżył jej wyjazd i małżeństwo, a potem zaopiekował się Cezarym jak własnym synem, gdy ten przybył do Warszawy. Pracował w Ministerstwie Skarbu i był patriotą.
Laura Kościeniecka – wdowa, narzeczona Władysława Barwickiego, flirtowała z Cezarym. Kobieta stanowcza i wiedząca czego chce. Nie potrafiła jednak dochować wierności narzeczonemu, któremu obiecała swoją rękę dla pieniędzy. Cezary poznał ją w Nawłoci.
Karolina Szarłatowiczówna – krewna Wielosławskich, z powodu wojny straciła rodzinę i majątek. W Nawłoci poznała Cezarego i zakochała się w nim, jednak on wolał Laurę. Została otruta z zazdrości przez Wandę Okszyńską.
Wanda Okszyńska – w Nawłoci odwiedzała swoją ciotkę. Uzdolniona pianistka, zakochała się w Cezarym, jednak on ją odrzucił. Z tego powodu z zazdrości otruła strychniną Karolinę Szarłatowiczównę.
Władysław Barwicki – narzeczony Laury Kościenieckiej, zaręczył się z nią dla awansu społecznego, posiadała ona bowiem dworek. Porzucił ją jednak, gdy odkrył jej romans z Cezarym.
Antoni Lulek – student prawa, wiecznie chory młodzieniec i gorliwy zwolennik komunizmu. Próbował do swoich idei przekonać wszystkich, zwłaszcza Cezarego. Jego wiedza o polityce była jednak tylko teoretyczna.
Ksiądz Anastazy – przyrodni brat Hipolita Wielosławskiego. Jeden z uczestników licznych zabaw w Nawłoci. Przyjaciel Karoliny, ciężko zniósł jej śmierć.
Państwo Turzyccy – małżeństwo zarządców z Nawłoci. Pani Turzycka była ciotką Wandy Okszyńskiej i źle zniosła śmierć Karoliny, którą otruto w jej własnym domu.
Księżna Szczerbatow-Mamajew – księżna przyczyniła się do śmierci Jadwigi Baryka. Kobieta ukrywała ją bowiem, za co została skazana przez bolszewików na ciężką pracę w porcie.
Gruboszewski – pracował jako ekonom w majątku w Chłodku. Nie potrafił zrozumieć, czemu Cezary interesuje się losem chłopów tam zatrudnionych.