Aleksander Fredro swoją najsłynniejszą komedię, czyli „Zemstę”, opublikował po raz pierwszy w roku 1834. To opowieść o dwóch zwaśnionych rodach, które od lat toczą między sobą spór o zamek, w którym mieszkają. Głównymi zaangażowanymi w tę sprawę są główni bohaterowie, czyli Cześnik i Rejent Milczek. Postaci te różnią się między sobą swoim charakterem oraz podejściem do konfliktu. Nazwisko Rejenta Milczka jest w tej sytuacji znaczące, ponieważ obrazuje ono jego charakter oraz zachowanie względem innych.
Charakterystyka Rejenta Milczka
Rejent Milczek to jeden z przedstawicieli szlachty i głównych bohaterów. Zajmuje on wysokie stanowisko zawodowe, jest bowiem notariuszem w sądzie. Rejent jest wdowcem i samotnie wychowuje swojego syna, Wacława. Rejent to właściciel połowy zamku, o który od dawna toczy spór ze swoim sąsiadem, Cześnikiem. Jego nazwisko sygnalizuje czytelnikowi cechy charakteru bohatera – jest on człowiekiem małomównym, cichym, spokojnym oraz skromnym. Jednym z jego życiowych celów jest ciągłe pomnażanie swojego majątku, co próbuje zrobić chociażby przez wyszukiwane korzystnych propozycji małżeńskich dla swojego syna. Jest typem człowieka o raczej spokojnym temperamencie, który najpierw się zastanawia, a dopiero potem podejmuje działania. Jego charakter jest zupełnym przeciwieństwem osobowości jego przeciwnika, czyli Cześnika, z którym toczy spór i który jest gwałtownym cholerykiem. Milczek nie wyróżnia się pod względem fizycznym. Jest stosunkowo niskim i drobnym mężczyzną, ciągle zgarbionym i trzymającym ręce jakby gotowe do modlitwy. Milczek cieszy się raczej dobrym zdrowiem.
Bohater ten konsekwentnie kreuje swój wizerunek człowieka spokojnego i małomównego, chce bowiem odróżniać się w ten sposób od Cześnika. Do Rejenta doskonale pasuje określenie flegmatyka, nie spieszy się on ze swoimi decyzjami, nie działa pod wpływem chwili. W ten sposób wzbudza zaufanie u innych ludzi, pokazuje także to, jak bardzo jest religijny, nieustannie powtarzając, że „niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”. W ten sposób Rejent tworzy swój spójny wizerunek, który tak naprawdę ukrywa jego prawdziwy charakter. W istocie Milczek jest osobą przebiegłą i wyrachowaną, cynicznie wykorzystującą sytuację i ludzi do realizacji własnych planów i założeń. Rejent nie zdradza swoich planów tak jak robi to gwałtowny Cześnik, dlatego w pewien sposób wyprzedza go w swych zamiarach. Milczek lubi także przewidywać ruchy swojego przeciwnika, na przykład gdy dowiaduje się, że Cześnik planuje ożenek z bogatą Podstoliną, to natychmiast zaczyna starać się o zaaranżowanie jej związku z własnym synem, Wacławem.
Milczek jest więc wbrew pozorom osobą fałszywą i skupioną na realizowaniu własnych planów i korzyści. Jest także człowiekiem skąpym, kłótliwym i pamiętliwym, często próbuje też manipulować swoimi bliskimi, na przykład jedynym synem. W tym celu posługuje się kwiecistą, nieczytelną mową, przez którą ludzie tacy jak robotnicy zaczynają mu wierzyć i wykonywać jego polecenia. Milczek to także aktor – gdy Wacław odmawia mu małżeństwa z Podstoliną, ze względu na swoje uczucia do Klary, Rejent próbuje wzbudzić w nim współczucie, udając płacz i cierpienie. Ma to poruszyć sumienie syna i nakłonić go do wypełniania poleceń ojca.
Mimo swoich wad, Milczek jest osobą, która – podobnie jak Cześnik – ceni sobie swój szlachecki honor. Oznacza to między innymi to, że poważa on tradycje i obyczaje, są dla niego priorytetem w niektórych sytuacjach. Był to między innymi powód tego, że Rejent Milczek stawił się o właściwej porze na uzgodniony pojedynek z Cześnikiem. Jest to jednak nieliczna z pozytywnych cech, bo poza tym Milczek jest manipulatorem, hipokrytą i kłamcą, skutecznie kryjącym się za fasadą skromności, pobożności oraz spokoju, którymi to pozorami mami otaczające go osoby i zmusza do wypełniania jego woli.