Ignacy Krasicki to jeden z najwybitniejszych poetów polskich XVIII wieku. Nazywa się go „człowiekiem oświeconym”. Był kapelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, arcybiskupem, bardzo dobrze wykształconym człowiekiem. Stworzył wiele cennych dzieł, między innymi bajki. Jedną z nich jest „Słowik i szczygieł”.
Juliusz Słowacki planował stworzyć własną kronikę opowiadającą o baśniowych pradziejach Polski. Jedną z częścią tego cyklu, obok „Balladyny”, była „Lilla Weneda”. Dramat ten opowiadał o walkach między Wenedami i Lechitami oraz o losach tytułowej i głównej bohaterki, młodej dziewczyny, córki króla Wenedów.
Słynna powieść Stefana Żeromskiego znana pod tytułem „Przedwiośnie” dzieje się w czasach, w których Polski jeszcze nie było na mapach Europy i tuż po jej odzyskaniu niepodległości i w pierwszych latach rozwoju zrujnowanego wojną i zaborami kraju. W związku z tym Żeromski pytał współczesnych sobie czytelników o to, w jakim kierunku powinien podążać właśnie wyzwolony naród i w jaki sposób odbudować właśnie odzyskaną ojczyznę.
Wielu twórców literatury operuje takimi środkami stylistycznymi jak metafory, symbole czy alegorie. Oznaczają one zazwyczaj ukryte znaczenia, które czytelnik musi samodzielnie odszukać i zrozumieć. Dzięki temu ma szansę wpaść na dodatkowe tropy interpretacyjne, dodatkowe treści czy też nawet zrozumieć właściwie przesłanie dzieła.
Ludzie często żyją marzeniami, w których kreują idealne życie oraz perfekcyjny świat, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Takie kreacje zwane są utopią, czyli przedstawieniem idealnego systemu, w którym wszyscy żyją zgodnie ze szlachetnymi ideałami.
Tym, co podtrzymuje chęć walki i życia wielu osób, są ich marzenia oraz wyobrażenia na temat tego, jak wyglądają rzeczy dla nich ważne. Dlatego tak niebezpieczne bywa utracenie złudzeń odnośnie istotnych dla człowieka kwestii.
Ignacy Krasicki, nazywany człowiekiem oświeconym, był arcybiskupem gnieźnieńskim i wybitnym polskim literatem. Zasłynął między innymi, z pisania bajek, czyli wierszowanych utworów, zawierających morał, których istotną cechą jest silna symbolika i alegoryczność. Mimo, iż Ignacy Krasicki tworzył swoje bajki w XVIII wieku, to ich przekaz jest aktualny nawet dziś. Jedną z nich jest „Człowiek i zdrowie”.
Rozmowa Lilli Wenedy z jej starszą siostrą, Rozą.
Prośba Lilli, by Wenedzi wygrali wojnę z Lechitami.
Przepowiednia śmierci wielu osób i przegranej.
Przybycie harfiarzy.
Informacja, że ojciec Lilii, król Derwid, oraz bracia, Lelum i Polelum, zostali pojmani.
Ignacy Krasicki to jedna z najwybitniejszych postaci literackich, z okresu XVIII wieku. Jednymi z jego najpopularniejszych utworów, są bajki, czyli często wierszowane utwory literackie, zawierający morał i wyróżniające się alegorycznością. Jedna z nich nosi tytuł „Mądry i głupi”.
„Lis i osieł” to jedna z bajek Ignacego Krasickiego. Jest to utwór, zawierający pouczenie (morał), którego istotną cechą jest silna symbolika i alegoryczność. Zwierzęta, które są bohaterami bajki, mają zobrazować wady, przywary ludzkie. Ignacy Krasicki to jeden z czołowych poetów polskich XVIII wieku. Do dziś nazywa się go „człowiekiem oświeconym”.
Ignacy Krasicki to jeden z najpopularniejszych polskich poetów XVIII wieku. Był człowiekiem niezwykle oświeconym i dobrze wykształconym. Napisał wiele dzieł, w tym bajki, z którymi kojarzony jest najbardziej. Są to wierszowane utwory, zawierające morał, które wyróżnia alegoryczność i silna symbolika. „Przyjaciele” to właśnie jedna z bajek Krasickiego.
Horacy to jeden z najwybitniejszych poetów antycznego Rzymu. Jego twórczość do dziś uznaje się, za wzór poezji klasycznej, choć za życia Horacego, jego dzieła były dość nowatorskie. Jest prekursorem wielu toposów, motywów literackich. Obracał się w kręgu arystokratów, znawców sztuki, dzięki wstawiennictwu jednego z nich mógł powstać utwór „Do Mecenasa” ( III, 29).