Wiersz poety i eseisty Józefa Barana „Najkrótsza definicja życia” został wydany w 2015 roku w tomiku „Szczęście w czapce niewidce i 99 nowych wierszy”. Wiersz opowiada o definicji egzystencji według autora. W wierszu dominuje pozytywne przesłanie i nadzieja na radosne życie po śmierci.
“Zemsta” to komedia Aleksandra Fredry, która po raz pierwszy wydana została w roku 1834. Fredro tworzył w epoce romantyzmu i uznawany jest za najwybitniejszego polskiego komediopisarza.
“Wesele” to dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego – artysty, który kojarzony jest z epoką Młodej Polski. Utwór ten wydany został po raz pierwszy w 1901 roku i wystawiono go wówczas na deskach Teatru Miejskiego w Krakowie.
Relacje międzyludzkie są źródłem wielu przeżyć i emocji, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Prowadzić mogą zarówno do polepszenia losu człowieka, jak i do jego załamania. W relacjach międzyludzkich szuka się przede wszystkim spokoju, bezpieczeństwa oraz szczęścia.
Tradycja, obyczaje, obrzędy – to wszystko towarzyszy człowiekowi od początku jego istnienia, gdy tylko zaczęła rozwijać się cywilizacja, a wraz z nią wszystkie te elementy codziennego życia, które nie są niezbędne do przeżycia, lecz do których ludzkość przywiązuje ogromną wagę.
Wiersz „Monolog dla Kasandry” ukazał się w ramach tomiku poezji „Sto pociech”, wydanego w 1967 roku przez Wisławę Szymborską. Utwór był inspirowany postacią wieszczki Kasandry, której dar jasnowidzenia został nadany i jednocześnie przeklęty przez boga piękna i sztuki – Apolla.
“Lalka” Bolesława Prusa to powieść, która powstała w epoce pozytywizmu i przedstawia światopogląd charakterystyczny dla tego okresu, stara się też w pewien sposób rozliczyć z ideami romantyzmu.
Rozum i uczucia często są stawiane w opozycji do siebie, zwłaszcza, jeżeli chodzi o miłość. Mówi się o niej jak o szaleństwie, odrzuceniu racjonalnych przesłanek i zaślepieniu. Ludzie mówią o utracie rozumu z miłości, kojarzy się ona z gwałtownością, silnymi emocjami i działaniem pod wpływem wzruszeń i porywów serca, natomiast rozum z rozsądkiem, rozwagą oraz świadomością, z jakimi konsekwencjami wiążą się konkretne czyny.
Mimo wielu różnic, które dzielą społeczeństwo i ludzi w nim żyjących, zazwyczaj stosują się oni do dość prostego i powszechnego kodeksu moralnego – nie kradnij, nie zabijaj, nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.
Życie stawia przed człowiekiem wiele sytuacji, w których trzeba podjąć decyzje na podstawie własnego osądu. Oznacza to ciągłe i nieuniknione wybory, których człowiek dokonuje w swoim życiu, a które pojawiają się na jego drodze nieustannie.
Powszechnie wiadomym jest, że każdy człowiek postrzega świat z zupełnie innej, charakterystycznej dla niego perspektywy. Składają się na nią jego doświadczenia, poglądy, środowisko, wychowanie, a nawet książki, które czyta. Perspektywa ta zazwyczaj bezpośrednio przekłada się na jego czyny i podejmowane decyzje.
„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” – tak pisała Wisława Szymborska w wierszu „Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej”. Człowiek często nie zdaje sobie sprawy, do czego jest zdolny, aż nadchodzi chwila, w której musi wybrać, jak się zachować.