Wiersz „Ten czas” został napisany przez Krzysztofa Kamila Baczyńskiego 10 września 1942 roku, kilka miesięcy po ślubie z Barbarą. Chociaż w pierwszym wersie znajduje się apostrofa do ukochanej, utwór ten nie jest erotykiem, a pesymistyczną wizją naznaczonych wojną czasów, w jakich przyszło żyć zakochanym.
Ajudah to osiemnasty, ostatni sonet z cyklu Sonety Krymskie. Wieńczy on dzieło i znacznie różni się od poprzednich utworów. Przede wszystkim podmiot liryczny w postaci wędrowca jest całkowicie odmienną osobą.
Góra Kikineis to szesnasty sonet z cyklu Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Utwór ten powstał najprawdopodobniej w oparciu o liczne podróże i spacery w okolicy Góry Kikineis.
Pielgrzym to czternasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Najprawdopodobniej został on zainspirowany wejściem na szczyt Czatyrdahu przez poetę.
Sonet IV o podtytule „O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem” został napisany przez Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego. Opowiada o nieustannej wojnie, która toczy się w każdym człowieku.
Krzysztof Kamil Baczyński był jednym z czołowych polskich poetów okresu wojennego. Tragiczna biografia oraz przynależność do pokolenia Kolumbów miało zasadniczy wpływ na obraz jego twórczości. Liryka twórcy, który poniósł śmierć w powstaniu warszawskim 4 sierpnia 1944 roku, w pełni oddaje katastrofizm okresu II wojny światowej.
Czatyrdah to trzynasty w kolejności sonet pochodzący z cyklu Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został on zainspirowany najpewniej widokiem góry podczas podróży Adama Mickiewicza po półwyspie Krymskim. Masyw rozciąga się od Symferopola aż po Ałusztę – miasto, któremu autor poświęcił poprzednie dwa sonety.
Ałuszta w nocy to dwunasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został zainspirowany nocnym zwiedzaniem w Ałuszty – miasta położonego na wybrzeżu półwyspu Krymskiego, u podnóża Gór Krymskich.
Ałuszta w dzień to jedenasty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został on zainspirowany zwiedzaniem przez poetę Ałuszty – nadmorskiego miasta na półwyspie Krymskim.
Bajdary to dziesiąty w kolejności sonet w zbiorze Sonety Krymskie, który został zainspirowany podróżą Mickiewicza po półwyspie Krymskim.
Mogiły haremu to dziewiąty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie Adama Mickiewicza. Podtytuł Mirza do Pielgrzyma świadczy o powrocie podziału na role, który pojawił się już w poprzednim utworze – Widok gór ze stepów Kozłowa. Tym razem to Mirza, tatarski przewodnik podróżnika po półwyspie Krymskim, jest osobą mówiącą w wierszu.
Grób Potockiej to ósmy w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Jest on niejako kontynuacją opisu ruin Bakczysaraju.