Wiersz „Krótkość żywota” jest jednym z najbardziej znanych utworów Daniela Naborowskiego. Już w tytule widać barokową tendencję poruszania motywów metafizycznych, związanych z przemijaniem życia doczesnego. Upływ czasu zostaje wyolbrzymiony do granic możliwości, przez co ludzkie życie poeta sprowadza do krótkiej, nic nieznaczącej chwili.
Do M*** to jeden z utworów Adama Mickiewicza. Powstał najprawdopodobniej na przełomie lat 1822 i 1823. Jest to wiersz skierowany najpewniej do Marii, zwanej także Marylą, Wereszczakówny – nieszczęśliwej miłości Adama Mickiewicza.
Wiersz „Moja piosnka II” autorstwa Cypriana Kamila Norwida, powstał w 1854 roku w Nowym Jorku, dziesięć lat po utworze „Moja piosnka I”. Przez prawie pół wieku o jego istnieniu wiedziała tylko jedna osoba – Maria Trębicka, której to Norwid przekazał jego treść w liście. Utwór został odkryty dopiero w 1904 roku przez młodopolskiego poetę i pisarza, Zenona Przesmyckiego i opublikowany w prowadzonym przez niego czasopiśmie „Chimera”.
Wiersz „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie” autorstwa Cypriana Kamila Norwida, powstał w styczniu 1856 roku i uważany jest za programowe, a zarazem najważniejsze dzieło tego poety. Bezpośrednią przyczyną jego powstania była śmierć przyjaciela autora, Adama Mickiewicza, w listopadzie 1955 roku, inspiracją zaś – okrzyknięcie go już dzień po śmierci najwybitniejszym polskim wieszczem. Tematem utworu jest relacja pomiędzy wybitnym, niedocenionym twórcą a społeczeństwem, które docenia go dopiero po jego odejściu.
Wiersz „Fortepian Szopena” autorstwa Cypriana Kamila Norwida, powstał na przełomie 1863 i 1864 roku. Bezpośrednim impulsem do napisania utworu było zniszczenie przez rosyjskich żołnierzy fortepianu należącego do siostry Fryderyka Chopina. Wydarzenie to przypomniało poecie o jego spotkaniu z wielkim kompozytorem w 1849 roku, a tym samym stało się inspiracją do stworzenia refleksyjnego wiersza.
Gdy tu mój trup to jeden z utworów znajdujących się w zbiorze Liryki Lozańskie autorstwa Adama Mickiewicza. Podobnie jak pozostałe utwory z cyklu, traktuje o przemijaniu.
Mikołaj Sęp-Szarzyński w piątym z sześciu utworze cyklu „Sonetów”, należących do zbioru „Rytmy abo wiersze polskie” (1601) posiada podtytuł „O nietrwałej miłości rzeczy świata tego”, pod którym jest szerzej znany.
Utwór „Rozłączenie” został napisany przez Juliusza Słowackiego nad jeziorem Leman w górzystej Szwajcarii, dnia 20 lipca 1835 roku. Poeta opisuje otaczający go krajobraz, wyrażając tęsknotę za ukochaną osobą i smutek z powodu rozłąki. Chociaż początkowo sądzono, że adresatką wiersza jest przyjaciółka Słowackiego – Maria Wodzińska – więcej argumentów przemawia za tym, że podmiot liryczny (utożsamiany z poetą) zwraca się do swojej matki.
Nad wodą wielką i czystą… to jeden z utworów znajdujących się w zbiorze Liryki lozańskie autorstwa Adama Mickiewicza. Podobnie jak w pozostałych utworach w cyklu, poeta skupia się nad refleksją nad życiem i przemijaniem.
„Smutno mi, Boże!” to incipit (czyli początkowe wyrazy utworu niekiedy używane jako jego tytuł) wiersza Juliusza Słowackiego „Hymn o zachodzie słońca na morzu”. Wyraża on typową dla epoki romantyzmu melancholię i niezgodę na ustanowiony porządek świata. Hymn ten ma także charakter biograficzny, będąc wyrazem tęsknoty poety na emigracji za swoim ojczystym krajem.
Interpretowany wiersz jest trzecim z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego wydanego w ramach „Rytmy abo wiersze polskie” (1601). Znany jest także pod podtytułem „Do Najświętszej Panny”. Tekst wpisuje się w tematykę religijną. Wyjątkowość sonetu opiera się na obecności Matki Boskiej, nieobecnej w innych tekstach poety. Jest ona proszona tu o pośrednictwo w modlitwie kierowanej do Stwórcy.
Wiersz ,,Historia’’ autorstwa Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, pochodzący z tomiku ,,Wiersze wybrane’’ powstał 8 marca 1942 roku. Wpisuje się on w nurt twórczości Pokolenia Kolumbów, skupiającej się na tematach związanych z okupacją, wojną i walką. Tematyką utworu jest porównanie obecnie trwającej II Wojny Światowej do równie krwawej przeszłości ojczyzny.