Jan Kochanowski to jeden z najpopularniejszych literatów epoki renesansu. Mimo upływu lat, jego dzieła wciąż cieszą się ogromną popularnością, a wiele z nich należy do wykazu obowiązkowych lektur szkolnych. Wśród licznych dzieł, tworzył on między innymi pieśni. Jedną z nich jest „Pieśń XII” wydana w zbiorze „Pieśni. Księgi wtóre”. Tematyka cnoty i zazdrości, którą porusza, jest aktualna nawet w dzisiejszych czasach.
„Rozdzióbią nas kruki, wrony” to nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Składa się ona z trzech części, a zawarta w niej opowieść nawiązuje do upadku powstania styczniowego. Swoją premierę miała w roku 1895 i ukazała się w zbiorze opowiadań o takim samym tytule.
W jesienny dzień Szymon Winrych wędruje do Nasielska. Winrych jest zmarznięty i głodny, podobnie jego konie. Winrych przewozi wozem ukrytą broń dla powstańców. Winrych w oddali dostrzega oddział wojsk rosyjskich.
Wisława Szymborska to poetka ciesząca się ogromnym uznaniem zarówno ze strony krytyków, jak i czytelników. Polska laureatka Nagrody Nobla za całokształt twórczości. W swych utworach często porusza tematykę refleksyjną o przemijalności, ludzkiej naturze, życiu i miłości. Wiersz „ W zatrzęsieniu” to jeden z tych utworów, które skłaniają do przemyśleń nad istnieniem, bytnością.
„Dżuma” Alberta Camusa to powieść o epidemii mającej miejsce w algierskim miasteczku Oran. Pod jej wpływem losy wszystkich mieszkańców tego miejsca odmieniają się, a każdy z nich inaczej reaguje na te okrutne okoliczności. Camus ukazał różne postawy ludzkiego zachowania za pomocą wielu postaci, które wiarygodnie sportretował na kartach swojej powieści.
Zło to coś, co uznaje się za nieodłączny element świata oraz ludzkiej natury. Tym zagadnieniem zajmuje się wiele religii i systemów filozoficznych, które próbują ustalić, czym ono naprawdę jest i czy można uważać, że jest czymś przyrodzonym człowiekowi od urodzenia.
Trudno jest jednoznacznie powiedzieć, jaki tak naprawdę jest człowiek. Może on dopuszczać się rzeczy strasznych, a z drugiej strony działać z najwyższym poświęceniem w imię większego dobra. Od wieków filozofowie głowią się nad pytaniem, czy człowiek jest z natury dobry czy zły. Czy powinien zasługiwać na potępienie, czy może jednak szacunek jest tym, co powinno mu być okazywanie?
Albert Camus jest znany jako twórca powieści „Dżuma”. Opowiada ona o wybuchy epidemii w algierskim mieście Oran. Z dnia na dzień mieszkańcy zostają zamknięci w nim, ponieważ muszą być oddzieleni od reszty świata, by nie roznosić zarazy. Tak ekstremalna sytuacja i zderzenie ze złem pod postacią śmiertelnej choroby wyzwala w ludziach różnego rodzaju zachowania.
„Dżuma” to wyjątkowa powieść autorstwa Alberta Camusa, która na pierwszy rzut oka opowiada tragiczną historię algierskiego miasta Oran. Zostało ono dotknięte epidemią tytułowej dżumy, która spowodowała, że mieszkańców trzeba było odciąć od otaczającego ich świata, przez co byli oni zdani jedynie na siebie.
„Dżuma” autorstwa Alberta Camusa jest powieścią złożoną, często odczytywaną jako metafora opowiadająca o naturze zła. Autor przede wszystkim ukazał jednak historię niewielkiego miasta algierskiego zwanego Oran, które nagle zostaje ogarnięte epidemią tytułowej dżumy.
Twórcy literatury tworzą wiele zróżnicowanych portretów opisywanych przez siebie bohaterów i bohaterek tworzonych dzieł. W związku z tym na przestrzeni dziejów powstało wiele literackich portretów kobiet, które stały się nieodłączną częścią historii literatury.
Każdy z pewnością spotkał się z pojęciem oblężonego miasta. Czasami jest ono rozumiane dosłownie, jako działania wojenne w danym miejscu, a czasami to tylko metafora, która ma oddać pewien stan i sytuację, w której znalazł się dany człowiek lub społeczność. Oblężenie jest na stałe wpisane w historię konfliktów zbrojnych, jak na przykład ma to miejsce w „Potopie” Henryka Sienkiewicza, gdzie bohaterowie bronią przed Szwedami klasztoru na Jasnej Górze.