Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Utwór Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Czas krawiec kulawy” ukazał się w 1922 roku w tomiku „Niebieskie migdały”. Zbiór ten jest debiutem poetyckim autorki. Dziś kojarzymy ją przede wszystkim z pisaniem o sprawach codziennych, przyziemnych, takich jak starość, przemijanie, otaczające nas zjawiska społeczne. W swych utworach wykorzystywała tzw. „język codzienności”, dzięki czemu prawda zawarta w jej wierszach, mogła bez problemu trafić do odbiorców w sposób przystępny. 

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to niezwykła polska poetka i dramatopisarka, którą dziś kojarzymy przede wszystkim z prostym przekazem i “językiem codzienności”. Była silnie związana z grupą literacką Skamandrytów, co z pewnością wywarło ogromny wpływ na jej twórczość. Dzięki bezpośredniości i poruszaniu trudnych tematów, niektóre z jej dzieł zyskały miano skandalizujących. Nie bała się dotykać spraw przyziemnych, np. prozy życia, czy starości – co uczyniła między innymi w utworze “Stara kobieta”.

Maria Pawlikowska- Jasnorzewska żyła w latach 1891-1945 – jest popularną polską poetką i dramatopisarką. Słynie z ogromnej swobody we wprowadzaniu do swych utworów języka potocznego, zwanego też „językiem codzienności”. Była blisko związana z grupą literacką Skamandrytów, więc takie zabiegi mogą być pewną inspiracją i naleciałością charakterystycznych dla nich form. Tworzyła poezję skupiającą się na sprawach przyziemnych, bliskich człowiekowi, prawdach życiowych, które ubierała w zrozumiałe i trafiające w punkt słowa. Jeden z takich właśnie utworów nosi tytuł „Przebyta droga”.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to polska poetka i dramatopisarka, żyjąca w latach 1891-1945. Ze względu na bliską relację ze skamandrytami, w jej twórczości zauważymy naleciałości charakterystycznych dla nich form i sposobów wyrażania w utworach, np. potocznego słownictwa, czyli tak zwany „język codzienności”. Takie słownictwo pojawia się między innymi w wierszu Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pod tytułem „Ciotki”.