W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa pojawia się wielu przedstawicieli arystokracji, wciąż w tamtych czasach istniejącej. Jednym z nich jest Książę, stereotypowy wręcz przedstawiciel swojej klasy społecznej. Na jego podstawie Prus ukazał, jak często arystokracja rozmijała się z własnymi słowami i wygłaszanymi opiniami.
Charakterystyka Księcia
Książę to typowy przedstawiciel arystokracji. Kreuje się na człowieka zaangażowanego w działania charytatywne i dobroczynne, jest także postrzegany jako patriota. Pracuje więc on nad swoim wizerunkiem dobrego, szlachetnego arystokraty, przedstawia się także jako ktoś tolerancyjny i rozumiejący wagę oraz potrzebę postępu społecznego. Twierdzi także, że tak samo szanuje przedstawicieli wszystkich grup społecznych, także klasy najuboższej. Książę jest osobą, która dostrzega przywary arystokratów i rozumie ich rolę w upadku jego ojczyzny. Przedstawia on swoje poglądy innym i twierdzi, że w życiu najbardziej powinny liczyć się talenty, ambicje oraz uczciwość. Twierdzi też, że społeczne konwenanse się dla niego tak naprawdę nie liczą.
Jest to bohater, który widzi się w roli przywódcy, wskazującego innym drogę. Chciałby, by pod jego kierunkiem arystokracja zaczęła działać. Niestety okazuje się, że deklaracje Księcia nie mają swojego pokrycia w rzeczywistości i nie jest on w stanie podjąć działań, o których tak chętnie opowiada. Szybko wychodzi też na jaw, że jest klasistą i uważa, że wszyscy ludzie pochodzą od małp – zgodnie z teorią Darwina – ale arystokracja jest w tym przypadku wyjątkiem. Sądzi on, że pochodzi ona raczej od herosów starożytnych, a samego siebie megalomańsko porównuje do Prometeusza. Książę sądzi bowiem, że został przeznaczony do specjalnej misji, której celem jest odmiana całego społeczeństwa.
Książę jest więc w istocie hipokrytą, człowiekiem pustym i żyjącym fałszywymi pozorami. Uważa się także za kogoś lepszego od innych z racji swojego pochodzenia, mimo iż stara się przekonywać swoje otoczenie, że jest inaczej. To człowiek żyjący w kłamstwie, starannie budujący swój wizerunek. W rzeczywistości jest bierny i zadufany w sobie. Po śmierci oczekuje nagrody od Boga za swoje dokonania. Głoszone przez niego ideały nie znajdują potwierdzenia w jego czynach, Książę jest bowiem także antysemitą, a gdy nie podoba mu się zachowanie innych, to natychmiast okazuje swoje niezadowolenie na różne sposoby.